Αγρότες: Στάση αναμονής και συναντήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς

Σε συμβολικό αποκλεισμό της νέας εθνικής οδού στο ύψος του κόμβου της Νίκαιας προχώρησαν οι αγρότες της Θεσσαλίας, προσπερνώντας πεζή το «εμπόδιο» των αστυνομικών δυνάμεων, οι οποίες δεν τους επέτρεψαν την παράταξη των τρακτέρ στο σημείο.
Επικαλούμενοι το γεγονός ότι ήθελαν να πραγματοποιήσουν γενική συνέλευση, περίπου 400 αγρότες «στρατοπέδευσαν», για περίπου 20 λεπτά στο σημείο με αποτέλεσμα να....

Διαβάστε τη συνέχεια....
Πηγή: http://pkampas.blogspot.com/

Νέα 24ωρη σε ΟΣΕ και Προαστιακό την Πέμπτη.

Νέα 24ωρη απεργία για την Πέμπτη εξήγγειλαν οι εργαζόμενοι σε ΟΣΕ κ αι Προαστιακό. 

Στον ΟΣΕ δρομολόγια ακυρώνονται και σήμερα Τετάρτη.
Αυτό σημαίνει ότι δεν θα πραγματοποιούνται τα δρομολόγια του Μετρό στο τμήμα από Δουκίσσης Πλακεντίας μέχρι το Αεροδρόμιο. 
Να σημειωθεί ότι....

Διαβάστε τη συνέχεια....
Πηγή: http://pkampas.blogspot.com/

Ετοιμασίες για την εορτή της Υπαπαντής του Χριστού στη Καλαμάτα.

Λαμπρός προβλέπεται να είναι φέτος ο εορτασμός της Πολιούχου Καλαμάτας Υπαπαντής του Χριστού. 

Ο καιρός προβλέπεται να είναι καλός, τα μηνύματα δείχνουν προσέλευση πολλών προσκυνητών και οι Φιλαρμονικές που θα συνοδεύσουν τη λιτάνευση της Ιερής Εικόνας θα είναι τέσσερις ( των Δήμων Καλαμάτας και Μεσσήνης, της Πυροσβεστικής και του Στρατού).

Ο Δήμος....

Διαβάστε τη συνέχεια....
Πηγή: http://pkampas.blogspot.com/

«Λουκέτο» στο Μετρό την Κυριακή και Δευτέρα – κινητοποιήσεις σε Τραμ και ΗΣΑΠ Δευτέρα και Τρίτη...

Εργαζόμενοι Μετρό: Έχουν εξαντληθεί όλα τα περιθώρια διαλόγου...

Έγκυρες Πληροφορίες του "O.SY . BUS DRIVERS"

Ακινητοποιημένοι θα μείνουν και την Κυριακή και Δευτέρα οι συρμοί του Μετρό, καθώς οι εργαζόμενοι αποφάσισαν νέα 24ωρη απεργία, αντιδρώντας στην ένταξη του κλάδου τους στο ενιαίο μισθολόγιο και στην κατάργηση της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.

Οι εργαζόμενοι στο Μετρό δηλώνουν ότι έχουν εξαντληθεί όλα τα περιθώρια διαλόγου με το υπουργείο Μεταφορών, ο οποίος αποδείχθηκε προσχηματικός. 

Επίσης, τη Δευτέρα οι συρμοί του ηλεκτρικού και του τραμ θα ακ� �νητοποιηθούν από την έναρξη της βάρδιας έως τις 8 το πρωί και από τις 4 το απόγευμα έως τη λήξη της βάρδιας.

Την Τρίτη οι εργαζόμενοι στον ΗΣΑΠ και το Τραμ θα πραγματοποιήσουν στάση από τις 12 το μεσημέρι έως τις 4 το απόγευμα.

Read more: http://www.osybusdrivers.com

Πηγή: http://www.greekznews.com/

Ποιος γνωρίζει την μεγαλύτερη ναυτική τραγωδία όλων των εποχών και ένα από μεγαλύτερα εγκλήματα;;; (Ελάχιστοι γιατί τα θύματα ήταν Γερμανοί και οι θύτες σοβιετικοί...)

Τα χιλιάδες θύματα του αλκοολικού σοβιετικού κυβερνήτη ήταν πρόσφυγες πολέμου στην πλειοψηφία τους γυναικόπαιδα και ο αριθμός τους ισούται με πέντε φορές τα θύματα του τιτανικού!!!

Ο μαζικός δολοφόνος τιμήθηκε το ανώτατο παράσημο του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης

Από την Βικιπαίδεια: Με το όνομα Βίλχελμ Γκούστλοφ (Wilhelm Gustloff) καθελκύσθηκε το 1937 στο Αμβούργο μεγάλο υπερωκεάνειο συνολικού εκτοπίσματος 25.484 τόνων, το οποίο και εντάχθηκε αμέσως στον Γερμανικό Στόλο ως πλωτό νοσοκομείο (Lazarettschiff D.).

Κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έλαβε μέρος στην πολωνική εκστρατεία καθώς και στη νορβηγική. Όμως από τον Νοέμβριο του 1940 μέχρι τις αρχές του 1945 παρέμενε ελλιμενισμένο στη Γκντύνια στη διάθεση της εκεί διοίκησης υποβρυχίων χρησιμοποιούμενο ως πλοίο υποστήριξης - ενδιαίτησης (Wohnschiff) του προσωπικού των υποβρυχίων και της ναυτικής βάσης.

Μετά τις 12 Ιανουαρίου 1945, όταν οι Σοβιετικές στρατιές του 2ου και 3ου Λευκορωσικού μετώπου είχαν πλησιάσει επικίνδυνα τους λιμένες της Πομερανίας και οι Γερμανοί ήταν εξαναγκασμένοι σε συνεχή υποχώρηση, αποφασίστηκε η άμεση μεταφορά όχι μόνο του στρατιωτικού προσωπικού της ναυτικής βάσης αλλά και του άμαχου πληθυσμού της περιοχής. Έτσι, ο ναύαρχος Καρλ Ντένιτς σχεδίασε την εκτέλεση της μεγαλύτερης μέχρι τότε επιχείρησης μεταφοράς αμάχων, στρατιωτών, τραυματιών αλλά και του μεγαλύτερου μέρους του προσωπικού της γερμανικής διοίκησης υποβρυχίων από το Γκντανσκ, το Πίλαου και την Γκντύνια. Παράλληλα, η Βέρμαχτ ανέλαβε την με οποιοδήποτε τρόπο καθυστέρηση της επέλασης του εχθρού, που θα επέφερε τρομακτικές συνέπειες στους αμυνομένους.

Μοντέλο του πλοίου «Βίλχελμ Γκούστλοφ»

Για την εκκένωση της Γκντύνια, όπου και η βάση του στολίσκου των υποβρυχίων «U ΙΙ», ο ναύαρχος διέθεσε τα νοσοκομειακά πλοία Βίλχελμ Γκούστλοφ και Χάνσα (Hansa), τα οποία στις 29 Ιανουαρίου 1945 ήταν έτοιμα για απόπλου με την συνοδεία δύο τορπιλακάτων. Οι Γερμανοί μετεωρολόγοι θεώρησαν καταλληλότερη ημερομηνία της επιχείρησης την 30ή Ιανουαρίου όπου θα επικρατούσε κακοκαιρία, θεωρώντας ότι η επαρκής ταχύτητα των πλοίων θα τα καθιστούσε ασφαλή σε δύσκολες καιρικές συνθή� �ες έναντι των εχθρικών υποβρυχίων.

Πίνακας περιεχομένων    [Απόκρυψη]  1 Ιστορικό ναυαγίου 2 Σημειώσεις 3 Βιβλιογραφία 4 Εξωτερικοί σύνδεσμοι 5 Πηγές, Παραπομπές

Ιστορικό ναυαγίου [Επεξεργασία]

Αν και το «Βίλχελμ Γκούστλοφ» είχε δυνατότητα μεταφοράς 1.685 ατόμων, η γερμανική διοίκηση σκόπευε να υπερβεί κατά πολύ το όριο αυτό, με δεδομένο ότι τουλάχιστον 60.000, μόνο άμαχοι, ανέμεναν στους παραπάνω λιμένες της ανατολικής Πρωσίας για να επιβιβασθούν. Σύμφωνα με την τελευταία αναφορά επιβατών του πλοίου, επέβαιναν σ΄ αυτό 173 μέλη πληρώματος, 918 άνδρες του γερμανικού ναυτικού (διοίκησης υποβρυχίων) μεταξύ των οποίων και γιατροί, 373 νοσοκόμες, 162 βαριά τραυματίες και 4.424 πρόσφυγες (συνολικά 6.050 επιβαίνοντες). Σύμφ ωνα, όμως, με άλλες πηγές, το σύνολο των επιβατών πλησίαζε τις 10.000, ένας αριθμός όχι και τόσο απίθανος, αν ληφθεί υπ΄ όψη ότι πράγματι κατά την επιβίβαση είχε δημιουργηθεί σύγχυση και με τον πανικό φυγής που επικρατούσε κατόρθωσαν να διασπάσουν τον έλεγχο καταλαμβάνοντας και την τελευταία σπιθαμή ελεύθερου χώρου επί του πλοίου.

Έτσι, στις 30 Ιανουαρίου 1945 διατάχθηκε ο απόπλους των πλοίων «Βίλχελμ Γκούστλοφ» και «Χάνσα» τις πρωινές ώρες από τον λιμένα της Γκντύνια με την διάθεση και υποστήριξη των τορπιλακάτων «Τ-19» και «Λέβε» (Löwe, πρώην νορβηγική), που είχαν κριθεί κατάλληλες για ανθυποβρυχιακό πόλεμο. Όμως, μία ώρα μετά τον απόπλου παρουσιάσθηκε μηχανική βλάβη στο επιβατηγό «Χάνσα», το οποίο εγκατέλειψε την νηοπομπή και επανέπλευσε στον λιμένα. Οι καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν ήταν σχετικά άσχημες, με θερμοκρασία 10 βαθμού ς υπό το μηδέν, ένταση ανέμου 7 μποφόρ, συνεχή χιονόπτωση και κατάσταση θαλάσσης τρικυμιώδη. Έτσι, τρεις ώρες από τον απόπλου η τορπιλάκατος Τ-19 ειδοποιεί με σήμα της ότι αδυνατεί να συνεχίσει την κάλυψη λόγω των καιρικών συνθηκών και επιστρέφει στον λιμένα απόπλου. Έτσι έμεινε μόνο η Λέβε να καλύπτει το Βίλχελμ Γκούστλοφ στη δυτική του πλέον πορεία.

Στις 19:10΄ καθώς τα δύο πλοία παρέπλεαν τη βάση Χελ και τον φάρο Ροζέβιε των πολωνικών ακτών γίνονται αντιληπτά από το περισκόπιο του ρωσικού υποβρυχίου «S-13» του οποίου κυβερνήτης ήταν ο Αλεξάντερ Μαρινέσκο. Ο σοβιετικός κυβερνήτης, αντιλαμβανόμενος ότι πρόκειται για νηοπομπή αλλά δυσκολευόμενος από τις συνθήκες, αποφάσισε να ακολουθήσει τα σκάφη μέχρι να πετύχει την κατάλληλη στιγμή τορπιλισμού. Στις 21:08 το «S-13» εξαπολύει 4 τορπίλες κατά του επιβατηγού εκ των οποίων οι 3 βρήκαν τον στόχο τους προκαλώντας αιφνιδιασμό και πανικό στους επιβαίνοντες του «Βίλχελμ Γκούστλοφ». Σύμφωνα με την μαρτυρία του Καρλ Χόφμαν, μέλους του πληρώματος που διασώθηκε, η μία τορπίλη αχρήστευσε το μηχανοστάσιο ενώ οι δύο άλλες τα ύφαλα στη πλώρη με συνέπεια να βρουν ακαριαίο θάνατο οι 373 νοσοκόμες που είχαν καταλύσει στο διαμέρισμα εκείνο του πλοίου. Η κατάσταση που επικράτησε ήταν τραγική και απερίγραπτη. Οι < a class="new" href="http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%A3%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B2%CE%B9%CE%B1_%CE%BB%CE%AD%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CF%82&action=edit&redlink=1" style="background-image: none; color: #e0ad12; text-decoration: initial;" title="Σωσίβια λέμβος (δεν έχει γραφτεί ακόμα)">σωσίβιες λέμβοι ρίχνονταν ανορθόδοξα, το πλοίο άρχισε να παίρνει κλίση δημιουργώντας αλλοφροσύνη. Οι φωτοβολίδες φώτιζαν τον σκοτεινό ουρανό και τα σήματα κινδύνου (SOS) στέλνονταν από τον ραδιοτηλεγραφητή συνεχώς. Το Λέβε έφθασε πρώτο, αλλά συνέχισε τις έρευνες εντοπισμού του εχθρικού υποβρυχίου αντί τού συντονισμού της διάσωσης.

Τελικά μετά από 50 λεπτά της ώρας, στις 22:00, το Βίλχελμ Γκούστλοφ βυθίστηκε, παρασύροντας στο βυθό χιλιάδες επιβατών του. Οι ελάχιστες λέμβοι ήταν αδύνατον να περισυλλέξουν τους ναυαγούς από τα παγωμένα νερά της Βαλτικής. Όταν έφθασαν, επίσης, το καταδρομικό Άντμιραλ Χίπερ (Admiral Hipper) και η τορπιλάκατος «Τ-36», το ηθικό των ναυαγών α ναπτερώθηκε, πλην όμως οι ελιγμοί των πλοίων αυτών ήταν περισσότερο για την αποφυγή συγκρούσεων και την προσβολή τους από τυχόν εχθρικό υποβρύχιο, επί όσο χρόνο συνέχιζαν τις έρευνες εντοπισμού του. Δυστυχώς για τους ναυαγούς, πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι ν΄ αρχίσει η περισυλλογή τους από τα οκτώ γερμανικά πλοία, που έσπευσαν στο τόπο της τραγωδίας, έτσι ώστε να μη καταστεί δυνατόν να εντοπισθούν επιζώντες στα παγωμένα νερά. Το θέαμα ήταν μακάβριο, καθώς χιλιάδες πτώματα επέπλεαν σε κατάσταση ψύξης. Σύμφωνα με νεότερες πηγές, � �ιασώθηκαν μόλις 1239 άτομα, άλλες κάνουν λόγο για 996 διασωθέντες. Ο απολογισμός, όμως, των θυμάτων την παγωμένη εκείνη νύκτα υπερβαίνει τους 5.000, που, όμως, δεν αποκλείεται να ανέρχεται και σε 8.000 αν πράγματι στο μοιραίο αυτό πλοίο είχαν επιβιβασθεί 10.000 άτομα.

Η τραγωδία αυτή είναι από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες στον κόσμο. Να σημειωθεί ότι ο Μαρινέσκο για αυτή του την ενέργεια προτάθηκε για το ανώτατο παράσημο του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά η σχέση του με μία αλλοδαπή όχι μόνο προκάλεσε την απόρριψη της πρότασης, αλλά λίγο έλειψε να του στοιχίσει παραπομπή σε ναυτοδικείοκαι εγκλεισμό σε γκουλάγκ. Τελικά όμως, το 1990, μετά θάνατον, το όνομά του "αποκαταστάθηκε", και ο Μαρινέσκο τιμήθηκε με το παράσημο, άσχετο αν η βύθιση του «Βίλχελμ Γκούστλοφ» ήταν έγκλημα πολέμου.

Σημειώσεις [Επεξεργασία]

• Το όνομα Βίλχελμ Γκούστλοφ δόθηκε προς τιμή του ηγέτη του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος στην Ελβετία που είχε δολοφονηθεί το 1936.
• Τις επόμενες δύο ημέρες, από το ναυάγιο, το ρωσικό υποβρύχιο καταδιώχθηκε, χωρίς όμως αποτέλεσμα, με συνέπεια, στις 10 Φεβρουαρίου, να βυθίσει και άλλο ένα μεγάλο γερμανικό επιβατηγό πλοίο, το «Γκενεράλ φον Στόιμπεν» (General von Steuben) παρασύροντας στο θάνατο περισσότερους από 3.000 Γερμανούς^[1].
• Το πλήρωμα του ρωσικού Υ/Β «S-13» πληροφορήθηκε την ταυτότητα των πλοίων μετά τον κατάπλου στη φιλανδική βάση του.
• Παρά τις εν λόγω τραγωδίες, η γερμανική ναυτική ηγεσία κατάφερε να φέρει σε πέρας την αποστολή εκκένωσης, μεταφοράς και διάσωσης των υπηκόων της, χρησιμοποιώντας δέκα μεγάλα σκάφη. Αν ληφθεί υπ΄ όψη ότι τον Ιανουάριο του 1945 μεταφέρθηκαν δια θαλάσσης 2.000.000 άτομα, εκ των οποίων μόνο περίπου 30.000 χάθηκαν, μεταξύ των οποίων και τα θύματα των δύο αυτών πολύνεκρων ναυαγίων,τότε ίσως δίκαια να χαρακτήριζε ο Ναύαρχος Ντένιτς ως τη σπουδαιότερη επιχείρηση της «Kriegsmarine» σε όλη τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
• Και οι δύο αυτές πολύνεκρες ναυτικές τραγωδίες δεν χαρακτηρίστηκαν ποτέ ως εγκλήματα πολέμου.
• Ο Κυβερνήτης του Υ/Β Αλεξάντερ Μαρινέσκο πέθανε το 1963 από αλκοολισμό.

Βιβλιογραφία [Επεξεργασία]

• J. Lipinski: DRUGA WOJNA SWIATOWA NA MORZU (= Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος στη Θάλασσα) Γκτύνια 1967.
• E. Kosiarz: BALTYK WOGNIU, (= Καπνός στη Βαλτική), Γκντάνσκ 1975
• A.J. Watts: ALLIED SUBMARINES, (=Συμμαχικά υποβρύχια), Νέα Υόρκη 1977
• E. Kosiarz: DRUGA WOJNA SWIATOWA NA BALTYKU, (= Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος στη Βαλτική), Γκντάνσκ 1988.
• Μιλτιάδης Βαρβούνης: Ο Τιτανικός του Γ΄ Ράιχ, Ιστορικά θέματα, τ.11 σ.42-49

Πηγή: http://www.eglimatikotita.gr/

Έπιασαν τους ληστές των τραπεζών – Δεκάδες ληστείες με τραυματίες και εκρήξεις

Πυροβολούσαν με το παραμικρό πολίτες και αστυνομικούς. Έκλεβαν τράπεζες και σπίτια, ανατίναζαν ΑΤΜ. Δεκάδες τα χτυπήματα της σπείρας που επί μήνες σκορπούσε τον τρόμο.
Οι αστυνομικοί έφτασαν στα ίχνη τους και συνέλαβαν επτά άτομα, Έλληνες και αλλοδαπούς που είχαν γίνει ο φόβος και ο τρόμος σε Αττική, Βοιωτία και Πελοπόννησο. Σύμφωνα με την αστυνομία η συμμορία έχει κάνει 10 ληστείες και απόπειρες ληστείας σε τράπεζες, άλλες 7 εκρήξεις σε ΑΤΜ τραπεζών και 14 εισβολές σε σπίτια πολιτών. Πιο χαρακτηριστική απ' όλες ήταν η ληστεία σε υποκατάστημα τράπεζας στην Ηλιούπολη τον περασμένο Μάιο όπου αφού μπήκαν από το παράθυρο στο υποκατάστημα και το λήστεψαν την ώρα που άνοιγε για να διαφύγουν άρπαξαν δύο ταξί τραυματίζοντας τους οδηγούς και διέφυγαν πυροβολώντας πολλές φορές εναντίον των αστυνομικών κάθε φορά που εκείνοι τους πλησίαζαν.
newsit

Πηγή: http://www.eglimatikotita.gr/

Σύντηξη στο σπίτι! Μια συσκευή που θα παρέχει ανεξάντλητη ενέργεια με μηδαμινό κόστος είναι το ενεργειακό όνειρο του πλανήτη

Η Ελλάδα της κρίσης μοιάζει απελπιστικά με το κουτί της Πανδώρας: μύρια κακά και μόνο ένα καλό – η ελπίδα – ήρθαν στο φως. Η έσχατη τραγωδία μας είναι πως ακόμη και αυτή την ελπίδα αποδεικνυόμαστε ανίκανοι να την κρατήσουμε στα χέρια μας και τη διώχνουμε στα πέρατα της Γης. Για τι πράγμα μιλάμε; Για το καυτότερο μυστικό του πλανήτη, την πηγή αστείρευτης ενέργειας. Πρόκειται για την «ψυχρή σύντηξη» που, όπως σας αποκαλύψαμε έναν χρόνο πριν (βλ. εδω, είχε π� �λλές πιθανότητες να υλοποιηθεί στην Ελλάδα, από την εταιρεία Δευκαλίων (Defkalion Green Technologies SA).

Τώρα, έπειτα από πολλές δοκιμές και κρίσεις τρίτων παρατηρητών, «Το Βήμα» επισκέφθηκε το εργαστήριό της και είδε ιδίοις όμμασι την εισαγόμενη ενέργεια να εξαπλασιάζεται στην έξοδο! Ομως δεν πρόκειται να «δει το θαύμα» κανένας άλλος στη χώρα μας: την επόμενη ημέρα η Δευκαλίων τα μάζεψε κι έφυγε για το Βανκούβερ του Καναδά. Είχε κουραστεί πια να περιμένει αυτό το άψυχο κράτος να της δώσει πλαίσιο λειτουργίας... Αξίζει πολλαπλά να διαβάσετε τη συνέχεια αυτής της ιστορίας, όχι μόνο για την ευκαιρία να ξαν ασχηματίσετε το γνωστό πενταδάχτυλο σχήμα αλλά και διότι είναι μάλλον ο πρόλογος ενός νέου κεφαλαίου στην ιστορία της ανθρωπότητας!

Το 1751 ο γερμανός βαρόνος Axel Frederik Cronstedt έψαχνε σε ένα ορυχείο να βρει χαλκό. Αντ' αυτού ανακάλυψε ένα καινούργιο μέταλλο, που το ονόμασε τσαντισμένος «kupfernickel», δηλαδή «χαλκό του Διαβόλου». Το λευκό αυτό μέταλλο είναι το γνωστό νικέλιο, που βρίσκεται άφθονο και στη χώρα μας.

Η αλχημεία του «χαλκού του Διαβόλου»

Πολύ αργότερα, και ενόσω το νικέλιο έπαιρνε τη θέση του στη βιομηχανική επανάσταση με τις ποικίλες εφαρμογές του, κάποια περίεργα φαινόμενα απρόσμενης μεταστοιχείωσης άρχισαν να διαπιστώνονται στα εργαστήρια των επιστημόνων. Συγκεκριμένα, στο τεύχος Ιουλίου του 1905 του περιοδικού The Physical Review ο βρετανός χημικός Clarence Skinner έγραψε: «Κατά την πειραματική μελέτη της εμβάπτισης διαφόρων μετάλλων σε ήλιο παρατηρήθηκε ότι όσο προσεκτικά κι αν καθαρίζαμε το αέριο εμφανιζόταν επίμονα ακτινοβολία υδρογόνου � �την κάθοδο».

Ακολούθησαν δεκάδες άλλοι με όμοιες διαπιστώσεις, σε βαθμό που ο καθηγητής του Πολυτεχνείου της Καλιφόρνιας (Caltech) Robert Millikan δήλωσε λίγο μετά τη βράβευσή του με το Νομπέλ Φυσικής - το 1923 - πως «οι πυρηνικές μεταστοιχειώσεις κατά την ηλεκτρική εκκένωση είναι ένα από τα εξόχως ενδιαφέροντα προβλήματα της σύγχρονης φυσικής». Το 1926 οι καθηγητές Fritz Paneth και Κ. Peters αποφάνθηκαν ότι το παλλάδιο ήταν αυτό που επέφερε μεταστοιχείωση του υδρογόνου σε ήλιο κατά τα πειράματά τους, σε θερμοκρασία δωματίου.
Ο επιστημονικός κόσμος όμως ξέχασε τα επόμενα χρόνια να ψάξει άλλο το θέμα και... ξαφνιάστηκα περίεργα όταν άκουσα τον τεχνικό διευθυντή της Δευκαλίων Γιάννη Χατζηχρήστο να μου λέει - σχεδόν έναν αιώνα μετά - πως «δεν συζητάμε για πυρηνική ενέργεια αλλά για χημική ενέργεια που προέρχεται από μεταστοιχείωση». «Δηλαδή τι κάνετε και πώς φθάσατε σε αυτήν;» τον ρώτησα.

Μου απάντησε πως έφθασαν διά της «εις άτοπον απαγωγής»: Ο ιταλός χημικός Andrea Rossi είχε εντοπίσει τυχαία το φαινόμενο σύντηξης νικελίου και υδρογόνου αλλά, μη κατανοώντας το σε βάθος, δεν κατόρθωνε να ελέγξει και να σταθεροποιήσει τη διαδικασία. Η ανεπάρκεια αυτή και το επιχειρηματικό του ολίσθημα να δώσει στην αμερικανική εταιρεία Ampenergo τα δικαιώματα μεταπώλησης στον Καναδά οδήγησαν στο «διαζύγιο» του περσινού καλοκαιριού μεταξύ της Δευκαλίων και της εταιρείας Leonardo Corp. του Andrea Rossi. Τότε, «έχοντας δια βάσει όλη τη βιβλιογραφία των πυρηνικών αντιδράσεων χαμηλής ενέργειας (LENR)», μου είπε ο κ. Χατζηχρήστος, «αποφασίσαμε πως έπρεπε να δοκιμάσουμε αυτό που δεν είχε σκεφθεί κανένας άλλος. Φτιάξαμε μια ολότελα δική μας νέα μέθοδο, που επιτρέπει τη σύντηξη του υδρογόνου με το νικέλιο σε απόλυτα ελεγχόμενες συνθήκες».

Ημασταν εκεί, στη δοκιμή!

Το ότι τα λεγόμενά του ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα το διαπίστωσα ο ίδιος, στον βαθμό που μου επέτρεπαν οι γνώσεις μηχανικού, όταν επιτέλεσαν για χάρη μου το πείραμα. Μια διάταξη δημιουργίας πλάσματος θέρμαινε νανοσκόνη νικελίου στους 500 βαθμούς Κελσίου, επιφέροντας αλλοιώσεις στη δομή των ισοτόπων του νικελίου. Τότε, τρεις καταλύτες εισάγονταν στον θαλαμίσκο της αντίδρασης και ακολουθούσε ο διαχωρισμός του συμπιεσμένου διατομικού υδρογόνου σε ατομικό, μέσω ηλεκτροδιέγερσης. Στην επόμενη φάση το μονοατομικό υδρογόνο πολωνόταν, μέσω επιμήκυνσης της τροχιάς του μοναδικού του ηλεκτρονίου - πράγμα που επέφερε και εκπομπή ακτινοβολίας γάμμα. Ακολουθούσε η απορρόφηση της ακτινοβολίας γάμμα και η μετατροπή της σε θερμότητα. Από την έναρξη αυτής της αντίδρασης και εφεξής δεν χρειαζόταν η περαιτέρω θέρμανση του νικελίου (σε αντίθεση με τη μέθοδο του Rossi) και η «καύση» μπορούσε να διαρκέσει μήνες. Αρκούσε η εισαγωγή αερίου αργού για να διατηρείται το εσωτερικό του θαλαμίσκου στη σωστή πίεση. Αξιοσημείωτο ήταν και το ότι η διαδι κασία κλεισίματος του συστήματος ήταν ακαριαία, με απλό κλείσιμο της παροχής υδρογόνου, ενώ η διάταξη του Rossi απαιτούσε ώρες. Το τελικό προϊόν της αντίδρασης ήταν φωτόνια στην υπέρυθρη κλίμακα, δηλαδή θερμότητα.

Η εξαγόμενη ενέργεια που είδα από το συγκεκριμένο πείραμα ήταν εξαπλάσια της εισαγόμενης. «Είναι η τελική;» ρώτησα τον κ. Χατζηχρήστο. «Εχουμε φθάσει έως και 14πλάσια, αλλά δεν το ρισκάρουμε πριν βεβαιωθούμε ότι οι κεραμικές μονώσεις που χρησιμοποιούμε την αντέχουν» απάντησε. «Πόσο νικέλιο απαιτείται για καύσιμο;» ξαναρώτησα. «Τα τρία γραμμάρια που βάλαμε στις 16 Ιουνίου, απ' ό,τι βλέπεις, δεν έχουν εξαντληθεί ως σήμερα (21 Νοεμβρίου) και έχουν την ίδια απόδοση. Το μόνο που χρειάζεται είναι δύο λίτρα υδρ� �γόνο στο εξάμηνο» μου απάντησε ο Αλέξανδρος Ξανθούλης αφοπλιστικά.

Η έξωθεν μαρτυρία

Στις 19 Οκτωβρίου 2012 η Δευκαλίων ανάρτησε στον ιστότοπό της (βλ. εδω) τα πρακτικά της αξιολόγησης λειτουργίας του αντιδραστήρα της, Hyperion Single Reactor Kernel, από ανεξάρτητο παρατηρητή. Οπως ανακάλυψε και δημοσίευσε το έγκριτο Forbes στις 20 Οκτωβρίου (βλ. εδωl), το «τρίτο μάτι» ήταν ένα στέλεχος της NASA εδώ και τριάντα χρόνια, ο Michael A. Nelson. O ίδιος ισχυρίστηκε ότι διενήργησε την πολύμηνη � �οκιμή, επικεφαλής 11μελούς ομάδας, μόνο εκ μέρους του μη κερδοσκοπικού ιδρύματος New Energy Foundation (βλ. εδω) και όχι της NASA. Αυτό τυπικά ισχύει, όμως γνωρίζουμε από την προϊστορία με τον Rossi ότι τόσο η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ όσο και το ερευνητικό κέντρο του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ παρακολουθούν από κοντά τα τεκταινόμενα.

Διάβασα το πρακτικό της εν λόγω δοκιμής και είδα ότι ο Nelson επιβεβαίωνε την επίτευξη περίσσειας ενέργειας στην έξοδο, έστω και τριπλάσιας - έναντι της εξαπλάσιας που είδα εγώ. Αλλά σημείωνε και έναν των τριών καταλυτών που η Δευκαλίων κρατούσε μυστικούς: ανθρακικό κάλιο. Σκέφθηκα ότι οι άλλοι δύο θα ήταν βάριο και στρόντιο, αλλά ήταν μόνο μια εικασία.

«Δηλαδή... επιχειρείτε υπεραγωγιμότητα σε μη κατεψυγμένες συνθήκες;», ρώτησα τον Γιάννη Χατζηχρήστο. «Ακριβώς», μου απάντησε χαμογελώντας. «Έχουμε συνθήκες υπεραγωγιμότητας στους 340 βαθμούς Κελσίου! Το καταφέραμε παίζοντας με τη γεωμετρία των κρυστάλλων του νικελίου και με την διάταξη πλάσματος στον αντιδραστήρα», είπε αινιγματικά.

«Μα... τότε δουλέψατε με μαγνητικά μονόπολα!» αντέδρασα ενστικτωδώς. «Είσαι πολύ διαβασμένος» μου είπε καταφατικά, αλλά παρέμεινε στη συνέχεια σιωπηλός. «Πείτε μου μόνο αυτό, αν θέλετε: Εχει σχέση η ευρεσιτεχνία σας με το εφετινό Νομπέλ Φυσικής;». Με κοίταξε έντονα, για να μου πει τελικά: «Από τους 247 ερευνητές του τομέα που μας επισκέφθηκαν από όλον τον πλανήτη ψάχνοντας το τι κάνουμε, μόνο εσύ το ρώτησες».

Τα κομμάτια του παζλ

Τα του εφετινού Νομπέλ Φυσικής δημοσιεύθηκαν στο «Βήμα» (βλ. εδω) και μπορείτε να διαβάσετε εκεί ότι ο Serge Haroche βραβεύθηκε για την κατασκευή φωτονικών παγίδων σύλληψης μορίων Rydberg. Για το τι είναι αυτά τα μόρια Rydberg, η Wikipedia εξηγεί ότι «ένα μόριο Rydberg είναι ένα ηλεκτρονικά διεγερμένο χημικό συστατικό. Στα εξόχως διεγερμένα μοριακά συστήματα η ιοντική αλληλεπίδραση του πυρήνα με ένα διεγερμένο ηλεκτρόνιο μπορεί να λάβει τα χαρακτηριστικά της αλληλεπίδ� �ασης μεταξύ του πρωτονίου και του ηλεκτρονίου στο άτομο υδρογόνου».

Ο συνδυασμός του ανωτέρω με την «επιμήκυνση της τροχιάς του ηλεκτρονίου» που λαμβάνει χώρα στον θαλαμίσκο του αντιδραστήρα μάς οδηγεί στο συμπέρασμα ότι φθάνοντας το ελλειπτικά κινούμενο ηλεκτρόνιο στην ελάχιστη απόσταση από τον πυρήνα «μεταμφιέζει στιγμιαία» το μονοατομικό υδρογόνο σε νετρόνιο. Γιατί να το θέλουν αυτό; Μας το λέει η ερμηνεία του άλλου όρου-κλειδί, του Φράγματος Κουλόμπ (Coulomb barrier): Είναι το ενεργειακό φράγμα ηλεκτροστατικής αλληλεπίδρασης το οποίο δύο πυρήνες χρειάζεται να ξεπερ άσουν ώστε να φθάσουν αρκούντως κοντά για να συμβεί πυρηνική αντίδραση. Θεωρητικά, για να ξεπεράσουν αυτό το φράγμα, οι πυρήνες πρέπει να συγκρουστούν με υψηλές ταχύτητες. Στην πράξη όμως, όπως ανακάλυψε από το 1928 ο Ρώσος Γκιόργκι Γκάμοφ (Georgiy Gamow), οι θερμοκρασίες που απαιτούνται για να ξεπεραστεί το φράγμα είναι μικρότερες, λόγω της κβαντομηχανικής σήραγγας: Υπό ένα περιορισμένο φάσμα συνθηκών - γνωστό ως Παράθυρο Γκάμοφ - η σύντηξη μπορεί να λάβει χώρα χωρίς υψηλές ταχύτητες.

Ενδιαφέρον είναι ότι ακριβώς η απουσία φράγματος Κουλόμπ για το νετρόνιο ήταν που επέτρεψε στον James Chadwick να το ανακαλύψει, το 1932, και να οδηγήσει κατοπινά στην κατανόηση της πυρηνικής σχάσης του ουρανίου 235.

«Το όλο θέμα», μου εξήγησε ο Αλέξανδρος Ξανθούλης, «ήταν να σπάσουμε το Φράγμα Κουλόμπ και για να το κάνουμε αυτό είχαμε τρεις τρόπους: Ο ένας ήταν να χρησιμοποιήσουμε υψηλής ισχύος ακτίνες λέιζερ, όπως προσπαθεί το ITER, ώστε να αναπαραχθούν συνθήκες σύντηξης όπως στον Ήλιο. Πανάκριβη μέθοδος με ελάχιστη απόδοση. Ο δεύτερος ήταν να διεγείρουμε τα δύο μόρια ώστε να «υπερπηδήσουν το βουνό» και να συναντηθούν. Αυτό έκανε ο Rossi, αλλά έτσι δεν είχε έλεγχο στα διεγερμένα μόρια. Ο τρίτος τρόπος ήταν αυτός που α νακαλύψαμε εμείς: να «εξαφανίσουμε το βουνό για μικρό χρονικό διάστημα». Το επιτύχαμε μετατρέποντας το πρωτόνιο σε μασκαρεμένο νετρόνιο (ουδετερόνιο), μέσω διέγερσης του νικελίου σε μορφή Rydberg. Σε αυτή τη μορφή η τροχιά του ηλεκτρονίου είναι επιμηκυμένα ελλειπτική, οπότε στο «περιήλιο» της κίνησής του το σύστημα εμφανίζεται ουδέτερο και είναι σαν «να μην υπάρχει βουνό ανάμεσά τους». Οπότε, μπορούμε με μαγνητικά πεδία και υπό πίεση να προκαλέσουμε σύντηξη».

Η συνδυαστική αυτή εικασία ενισχύεται από την αναφορά του αξιολογητή Nelson στη «θεωρία Widom Larsen» για την απορρόφηση της ακτινοβολίας γάμμα και τη μετατροπή της σε θερμότητα. Η θεωρία αυτή του καθηγητή Allen Widom στο Northeastern University της Βοστώνης και του Lewis Larsen της Lattice Energy LLC περιγράφει ακριβώς έναν μηχανισμό σύλληψης λεπτονίου από πρωτόνιο και παραγωγής νετρονίου και νετρίνου (βλ.εδω/).

Για το αν όντως εικάζουμε σωστά πως αυτό είναι το θεωρητικό υπόβαθρο της μεταστοιχείωσης που συμβαίνει στον αντιδραστήρα της Δευκαλίων δεν θα μπορούμε να γνωρίζουμε πριν η εταιρεία καταθέσει την αίτηση κατοχύρωσης της ευρεσιτεχνίας της για τη μέθοδο της κύριας αντίδρασης. Αλλά αυτό δεν πρόκειται να το πράξει, για ευεξήγητους λόγους, παρά αφού πρώτα καταθέσει τις έξι πατέντες που έχει αναπτύξει για τα κεραμικά και το μπουζί του σπινθήρα πλάσματος και μόνο τον μήνα της εμπορικής κυκλοφορίας του πρώ� �ου προϊόντος της. Και αυτό προβλέπεται για το ερχόμενο καλοκαίρι.

Γιατί έφυγαν από την Ελλάδα

Συζήτησα αρκετά με τον διευθύνοντα σύμβουλο της Δευκαλίων Αλέξανδρο Ξανθούλη, τον τεχνικό διευθυντή της Γιάννη Χατζηχρήστο και τον διευθυντή μάρκετινγκ Συμεών Τσαλίκογλου για το τι συνέβη ώστε «να τα μαζέψουν και να φύγουν από την Ελλάδα» και το τι σχεδιάζουν να κάνουν εφεξής. Μου αφηγήθηκαν όλες τις πτυχές της 18μηνης αναμονής τους να λάβουν από την Πολιτεία την ελάχιστη στήριξη που ζητούσαν: αναγνώριση του τομέα ερευνών τους ως μιας ακόμη πράσινης τεχνολογίας και ένα απλό δάνειο για την ολοκλήρω� �η των ερευνών και δοκιμών. Ολες οι υποσχέσεις αποδείχθηκαν φρούδες, είτε από ανικανότητα των αρμοδίων να κατανοήσουν το θέμα είτε από «εσκεμμένη αδιαφορία» ή από σύγκρουση συμφερόντων με τους νυν ενεργειακούς προύχοντες της χώρας. Μου είπαν ονόματα για όλη αυτή την ψυχοφθόρα λιτανεία που έζησαν, αλλά επέμειναν στο off the record. Μόνο σε ένα ξέσπασμά του ο Γιάννης Ξανθούλης μού είπε: «Λίγο μετά το περσινό σας άρθρο στο "Βήμα" μάς ήλθαν για έλεγχο κατόπιν επώνυμης καταγγελίας ότι κατασκευάζουμε παράνομες γεννήτριες. Οταν ο έλεγχος τελείωσε α� �οδεικνύοντας το ψευδές της καταγγελίας, ρωτήσαμε ποιος την έκανε και τότε, αυτομάτως, η καταγγελία βαφτίστηκε ανώνυμη».

Τον ρώτησα αν όντως η κυβέρνηση είχε θεωρήσει σοβαρή την προσπάθειά τους. Μου είπε: «Αν η τεχνολογία μας δεν τους έπειθε, δεν τους έπεισε το ότι μας επισκέφθηκε ο ίδιος ο διευθυντής της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ (NSA) για να ενημερωθεί; Δεν πήραν είδηση την επίσκεψή του όταν έκλεισαν τους δρόμους της Γλυφάδας για να φθάσει ως εδώ; Ή ότι μου ζήτησε ενημέρωση ο Μπαρόζο;».

Πλειοδότες οι Τούρκοι!

«Αλήθεια», τον ρώτησα, «ποιοι ξένοι σάς επισκέφθηκαν πρώτοι και πόσοι άλλοι μετά;». «Πρώτοι ήρθαν οι Κινέζοι» μου είπε, «αλλά τα ήθελαν όλα δικά τους. Ακολούθησαν... οι πάντες. Σχεδόν όλα τα μεγάλα βιομηχανικά κράτη. Τα λιγότερα ζήτησαν οι Τούρκοι, που μας έβαλαν στο τραπέζι μια επιταγή 100 εκατ. ευρώ, ζητώντας μόνο να μεταφερθεί η έδρα στην Τουρκία και να λέμε ότι η τεχνολογία είναι τουρκική. Μας πρόσφεραν αυτά τα λεφτά όταν ακριβώς τα χρειαζόμασταν περισσότερο, αλλά δεν μας πήγαινε η καρδιά να δεχθούμε».< /span>

«Και τώρα; Γιατί στον Καναδά;». «Γιατί εδώ όχι μόνο δεν μας βοήθησε κανένα από τα ερευνητικά ινστιτούτα που απευθυνθήκαμε», είπε ο κ. Ξανθούλης, «αλλά έφθασε ο βουλευτής Κοντός της Ξάνθης να κάνει επερώτηση την άνοιξη στη Βουλή για τα... πυρηνικά απόβλητα που θα αποθηκεύαμε στο λιμάνι της Καβάλας! Αντίθετα, ο Καναδάς μάς δέχθηκε χωρίς όρους. Και όχι μόνο μας επιχορηγεί και μας δίνει επίσημη άδεια λειτουργίας με την πιστοποίηση ότι δεν πρόκειται για συμβατική πυρηνική τεχνολογία, αλλά και μας διαθέτει δ� �ρεάν τα εθνικά του ενεργειακά εργαστήρια για ό,τι χρειαστούμε». «Πάντως», πρόσθεσε, «στον Καναδά μετακομίζουμε μόνο προσωρινά, μέχρι να ολοκληρωθεί η φάση πρωτοτυποποίησης, βιομηχανικών δοκιμών και έγκρισης παραγωγής και διάθεσης βιομηχανικού προϊόντος. Επειτα από το πολύ τρία χρόνια σχεδιάζουμε να επιστρέψουμε στην πατρίδα μας. Αλλωστε ο συνολικός σχεδιασμός μας είναι για μια εταιρεία με θυγατρικές σε όλες τις ηπείρους του πλανήτη, καθώς ο στόχος μας είναι να αδειοδοτούμε την κατασκευή των συστημάτων μας από τρίτους. Εμείς θα παρέ χουμε μόνο την πρώτη ύλη, την ειδικά διαμορφωμένη νανοσκόνη νικελίου».

Και όντως, διαβάζοντας το επιχειρηματικό σχέδιο της εταιρείας είδα ότι έχουν τόσο τις προδιαγραφές άνετης προετοιμασίας στον Καναδά όσο και της μετέπειτα εμπορικής επιτυχίας: Για κάθε δολάριο που θα ξοδεύουν ως εταιρεία στον Καναδά, η τοπική κυβέρνηση της Βρετανικής Κολομβίας θα βάζει άλλα τρία. Οσο για τις προοπτικές, με κόστος μεγαβατώρας (MWh) λιγότερο από 5 ευρώ με τον αντιδραστήρα της (έναντι 107 ευρώ/MWh των φωτοβολταϊκών), η Δευκαλίων προσδοκά στο πενταετές πλάνο της να έχει το 2017 καθαρά κέρδη ύψου� � 19 δισ. ευρώ! Ηδη έχουν συνάψει προκαταρκτικές συμφωνίες για αδειοδότηση κατασκευής με εταιρείες από 80 χώρες. Αλλά και οι μεγαλύτεροι κατασκευαστές αεροπλάνων, αυτοκινήτων, σιδηροδρόμων και πλοίων του πλανήτη έχουν ήδη ζητήσει κοινή έρευνα και ανάπτυξη κινητήρων για τους τομείς τους.

«Και οι πετρελαιάδες;» ρώτησα. «Δεν θα σας πολεμήσουν;». Η απάντηση του κ. Ξανθούλη ήταν: «Αν είχαμε ξεκινήσει αυτή τη διαδικασία 10 χρόνια πριν, θα ήμασταν τώρα νεκροί. Αλλά τώρα, όπως μου είπε ο ίδιος ο αντιπρόεδρος της Exxon, δεν μας βλέπουν ανταγωνιστικά. Πολύ απλά, όπως μου είπε, σε δύο-τρία χρόνια θα μας κάνουν μια προσφορά εξαγοράς που δεν θα μπορούμε να αρνηθούμε».

Διασταύρωσα αυτή τη νέα προσέγγιση των πολυεθνικών του πετρελαίου με μια κίνηση της Shell: μέσω του προγράμματος «Shell GameChanger» επιζητεί συνεργασία με ερευνητές της ψυχρής σύντηξης. Προφανώς, τους βλέπει πολύ πιο σοβαρά απ' ό,τι οι δικοί μας ιθύνοντες.

Το «μαγικό» κουτί

«Για εμάς, τους απλούς καταναλωτές ενέργειας, ποιο θα είναι το τελικό όφελος;». «Οτι αγοράζοντας με 5.500 ευρώ ένα κουτί μισού κυβικού μέτρου των 45 KW θα ξεχάσετε το κόστος ενέργειας του σπιτιού σας» μου απάντησε.

Το μόνο που έμεινε αναπάντητο στον νου μου ήταν πόσο θα ισχύσει η διακηρυγμένη εμμονή της Δευκαλίων στη «μη χρήση της τεχνολογίας της για στρατιωτικούς σκοπούς». Απ' ό,τι έμαθα εκ των υστέρων, μία από τις άδειες χρήσης που της ζήτησαν στον Καναδά ήταν για αξιοποίηση τέτοιας πηγής ενέργειας σε υπερελαφρά τηλεκατευθυνόμενα αεροπλανάκια (UAV). Και τότε θυμήθηκα μία ακόμη στιχομυθία μου με τον τεχνικό διευθυντή της Δευκαλίων: «Αν υποψιάζομαι σωστά», του είχα πει, «η τεχνολογία σας δεν ανατρέπει απλά την εν εργειακή οικονομία του πλανήτη αλλά επιτρέπει ακόμη και το όνειρο για διαστρικά ταξίδια». Μου απάντησε: «Γιατί νομίζεις ότι η NASA ενδιαφέρεται τόσο πολύ για εμάς;».

ΠΗΓΗ

Πηγή: http://www.ramnousia.com/

Σύγχρονες δικτατορίες – σύγχρονες συμμορίες

Οι σύγχρονες δικτατορίες δεν επιβάλλονται πλέον με τα τεθωρακισμένα**, την ωμή βία ή τη στυγνή αυθαιρεσία. Επιβάλλονται και μακροημερεύουν με τη βοήθεια αλλοτριωμένων, μίσθαρνων και εθελόδουλων Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, τα οποία διαμορφώνουν την πεποίθηση των ενδιαφερομένων για τα κοινά ή μη, πολιτών, κατευθύνοντας κατά το δοκούν κάθε αποτύπωση γεγονότων, πληροφορία και ενημέρωση, κάθε είδηση.

Σ΄ αυτές τις περιπτώσεις η μεροληπτική κατευθυνόμενη ενημέρωση παίρνει τη γνωστή μετονομασία «προπαγάνδα» και η σιωπή, με τις έννοιες επιλεκτική δημοσιοποίηση και λογοκρισία τον χαρακτηρισμό της OMERTA.
Τα εν λόγω Μέσα Ενημέρωσης εντάσσονται στο σύστημα των πελατειακών σχέσεων με κίνητρο το πολιτικό όφελος και το κατορθώνουν ανταποκρινόμενα στην εκδήλωση ενδιαφέροντος που εκπέμπουν οι κομματικοδίαιτες εξουσίες, βοηθούν στην εκλογή τους και συνεχίζουν τον ένοχο σφιχτό εναγκαλισμό μαζί τους με το αζημίωτο μέχρι την παρακμή τους και την εμφάνιση ενός νέου «συνέταιρου» με πολλές πιθανότητες επικράτησης.

Εργαλεία τους; Η παραπλάνηση των τηλεθεατών – αναγνωστών, θεατών κυρίως. Την επιτυγχάνουν στρέφοντας επιτήδεια την προσοχή τους σε ελκυστικά γεγονότα της επικαιρότητας άλλοτε υποβαθμίζοντας την ουσία άλλοτε χρησιμοποιώντας την τακτική του «αδιανόητου τίποτα» κι άλλοτε με τον υπερκορεσμό των θεμάτων. Η υφέρπουσα αποσιώπησή των επικίνδυνων πτυχών της πολιτικής πραγματικότητας, για τους φίλα προσκείμενους και των σκοπιμοτήτων τους αποβαίνει και απομένει η μόνη προσοδοφόρος τακτική.

Ισολογισμός, προϋπολογισμός και απολογισμός είναι συζητήσεις, που γίνονται μια φορά το χρόνο, τόσο στη Βουλή όσο και σε κάθε δημοτικό συμβούλιο και είναι κορυφαίες, ακροτελεύτιες δημόσιες διαλογικές και διαλεκτικές αναμετρήσεις.
Σ΄ αυτές διαφαίνεται ο σεβασμός των αιρετών απέναντι στους πολίτες ,η ιδεολογική υπόσταση του καθενός και το συμπολιτευόμενο ή αντιπολιτευτικό ήθος. Κυρίως απέναντι στους πολίτες που πιστεύοντας στη Δημοκρατία τους εμπιστεύτηκαν την ψήφο τους. (Όσοι δεν την κατάντησαν προϊόν συναλλαγής, βέβαια). Σ΄ αυτές τις διαδικασίες φαίνεται ποιος έχει μέσα του το "μεγάλο ναι" και "το μεγάλο όχι», ποιος το λέει και πάει προς την τιμή και την υπόληψή του, ποιος απαξιεί, απορεί και … «σιγοβήχει» ή απουσιάζει.

Αυτή ακριβώς τη στιγμή έρχεται κι η σειρά των εφημερίδων, να μετρηθούν και ν΄ αποδείξουν το δημοσιογραφικό τους ήθος, οι οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, «σχίζονται» κυριολεκτικά για ισολογισμούς και ταμιακά απολογιστικά φύλλα κι οι ιδιοκτήτες- εκδότες τους διαρρηγνύουν και τα ιμάτιά τους ακόμη, όταν πρόκειται για την υποχρεωτική (κατά νόμο) δημοσίευσή τους, καθώς αποτελούν τη σταθερή και ίσως τη μόνη αξιοσημείωτη και νόμιμη οικονομική πρόσοδό τους.
Οι δε δημοσιογράφοι τους, υποκύπτουν αναγκαστικά στις εντολές τους, καθώς διατελούν υπό ομηρία, όμηροι ομήρων και άμοιροι ευθυνών, ως αποδέκτες των εντολών, των οδηγιών κωδικοποιημένες με τον όρο «γραμμή» της ιδιοκτησίας του Μέσου.
Έτσι οφείλουν να δείχνουν σταθερά την συμμόρφωσή τους αν θέλουν να περιφρουρήσουν, όχι μόνο την εργασία τους, αλλά και την ελπίδα για τα δεδουλευμένα που συχνά αργούν να καταβληθούν.

Η υφέρπουσα λογοκριτική στάση των τοπικών εφημερίδων της πόλης μας στις αντιπολιτευτικές τοποθετήσεις των δημοτικών συμβούλων, είναι καθ΄ έξη, κατά συρροή και κατ΄ εξακολούθηση. Που και που κάποια δημοσιεύει κάτι αιχμηρό αλλά το πράττει προκειμένου να θεμελιώσει ή να επαναδιαπραγματευθεί τη συνέχεια της αλληλεξάρτησης και της πελατειακής της σχέσης με τον ξενιστή τροφοδότη Δήμαρχο ή αντιδήμαρχο που υπογράφει τα τιμολόγια. Ταράζεται ελαφρά η επιφάνεια του έλους της ενημέρωσης, κι επανέρχονται ατάραχα, τόσο το έλος όσο και οι βάτρα χοι…

Ιδιαίτερα στο δημοτικό συμβούλιο του απολογισμού του 2011, (ανεπίκαιρου και ανούσιου, αφού προηγείται, λίγων μόνο ημερών του προϋπολογισμού για το 2013) σ΄ ό,τι δημοσιοποιήθηκε απ΄ τη μεριά του Δήμου αλλά και σ΄ ό,τι καταγράφηκε στις εφημερίδες από τα λεγόμενα -της ελάσσονος αντιπολίτευσης- ιδιαίτερα, των παρατάξεων «Λαϊκή Συσπείρωση» (Σοφρόνωφ, Μελιόπουλου) και των Ενεργών πολιτών, (Αγγέλογλου) η σιωπή υπήρξε απόλυτη και εκκωφαντική.

Λόγω της σπουδαιότητας του απολογισμού, επομένως, αποτελεί αν όχι την απόδειξη, σχεδόν τη βεβαιότητα ή την αποχρώσα ένδειξη τουλάχιστον, ότι οι συνδρομές που λαμβάνουν οι εφημερίδες από το Δήμο και οι οποίες διπλασιάστηκαν τον τελευταίο χρόνο, είναι διασπάθιση δημοσίου χρήματος, ευτελισμός κάθε έννοιας δημοκρατικής εθιμικής, δημοκρατική εκτροπή, παράβαση των άρθρων 58 και 61 του νόμου 3852 (Καλλικράτης) περί της διαφάνειας και αποτελεσματικότητας, εξευτελισμός των δημοσιογράφων τους και κατάφορη καταστρατήγηση των θεμελιωδών αξιών του πολιτισμού μας και του Συντάγματος, της ισηγορίας και της ισοπολιτείας.
Η αποφυγή της on line αναμετάδοσης των συνεδριάσεων και η εμμονή της Δημοτικής αρχής σ΄ αυτή την παράλειψη, αλλά και στην συστηματική αργοπορία της απομαγνητοφώνησης και δακτυλογράφησης των πρακτικών αποδεικνύεται υποβολιμαία και δολία.

Δεν υπάρχει, φαντάζομαι, κανείς δημότης σ΄ αυτή την πόλη που να έχει ακούσει τις τοποθετήσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο του απολογισμού και να μην έχει συμπεράνει ότι «Οι εφημερίδες πληρώνονται για να μη γράφουν».
Και φυσικά δεν θα μείνει κανείς να μην το πιστέψει, αν τις διαβάσει στα site και τα blogs που έπραξαν (τόλμησαν) το αυτονόητο καθήκον τους να τις αναρτήσουν.

Του Γιάννη Αγγέλογλου*

*Ο Αγγέλογλου Γιάννης είναι δημοτικός Σύμβουλος της παράταξης των Ενεργών Πολιτών για το Δήμο της Βέροιας

**Ρήση του ιταλού συγγραφέα Umberto Eco

Πηγή: http://www.ramnousia.com/

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΌ: Στη δημοσιότητα το σχέδιο ανάπτυξης του ελληνικού τουρισμού από την Όλγα Κεφαλογιάννη

Μόλις πριν λίγες ώρες, η αν μη τι άλλο γοητευτική Υπουργός Τουρισμού, Όλγα Κεφαλογιάννη, παρουσίασε το σχέδιο ανάπτυξης της Νέας Δημοκρατίας, στον τομέα του τουρισμού. Η ίδια, αποκαλύπτει πως χρειάστηκαν χιλιάδες ώρες σκληρής δουλειάς, ατέλειωτες μελέτες των πλάνων αντίστοιχων χωρών με την Ελλάδα και διαρκής και καθημερινή επικοινωνία με τους συμβούλους της, ωστόσο μας διαβεβαίωσε, πως το αποτέλεσμα την ικανοποίησε ιδιαιτέρως.

Σε παγκόσμια αποκλειστικότητα, σας παρουσιάζουμε το σχέδιο ανάπτυξης του ελληνικού τουρισμού, με τη σφραγίδα της Όλγας Κεφαλογιάννη και τίτλο "Taste Greece"

Με ανοιχτό σακάκι, σκούρο γκρι μπλουζάκι και ύφος Ναπολέοντα, αυτό το σχέδιο έρχεται για να προσθέσει κύρος στο νεαρό της ηλικίας της. Πρώτη μούρη η βέρα, διότι είμαστε και πατριώτες, οικογενειάρχες, χριστιανοί ορθόδοξοι. Λέμε τώρα..

Με μακρύ τιρκουάζ φόρεμα, προφανώς πριν το dress code της βουλής, αυτό το σχέδιο επιδιώκει να κλέψει τα βλέμματα. Το συγκεκριμένο σχέδιο φοριέται πολύ και με σημειώσεις.

Με κλασσικό γυναικείο γκρι κοστούμι και λευκό ακούμπωτο πουκάμισο, ένα σχέδιο που δένει τέλεια με την επαγγελματική ιδιότητα της Όλγας Κεφαλογιάννη. Φήμες λένε, ότι αυτό το σχέδιο από μόνο του, θα φέρει στην Ελλάδα 500.000 τουρίστες.

Ριψοκίνδυνο σχέδιο το επόμενο, καθώς δεν απευθύνεται σε όλους. Μοβ φόρεμα από κασμίρ, από αυτά που φοράνε τη ζώνη ψηλά για να φαίνεται ότι έχουν μεγάλα πόδια. Το σχέδιο αυτό συζητήθηκε πριν δοθεί στη δημοσιότητα, καθώς σύμφωνα με ορισμένους συμβούλους της Όλγας, τα μεγάλα πόδια δεν κάνουν καλό στον τουρισμό.

Από τα καλύτερα σχέδια το επόμενο, ριγέ μαύρο βελουτέ σακάκι, με λευκό ντεκολτέ μπλουζάκι. Το σακάκι είναι σε στυλ "ποτοαπαγόρευσης", ώστε να προστατέψουμε τους τουρίστες από την κατανάλωση αλκοόλ, η τιμή του οποίου μετά και "τα έκτα τελευταία μέτρα", έφτασε τα ύψη.

Εμπριμέ μακρύ φόρεμα και σκουλαρίκια κρίκοι, που αποσκοπούν στο πιο ethnic τουριστικό κοινό της Ελλάδας. Απώτερος στόχος αυτού του σχεδίου, είναι να ξαναγίνουν στη μόδα οι σπηλιές στα Μάταλα, ώστε να φορολογηθούν και αυτές.

Σακάκι στο χρώμα του πάγου και λευκό δαντελωτό μπλουζάκι. Σίγουρα ένα μεγαλοφυές σχέδιο, που δυστυχώς τόσα χρόνια δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα έσοδα από το συγκεκριμένο σχέδιο, αναμένεται να ξεπεράσουν τα 2.000.000.000 ευρώ.

Στην υγειά μας.

Πηγή: http://www.ramnousia.com/

11/9: Όταν ο ΓΑΠ κατεδάφισε τους Δίδυμους Πύργους

Λέγεται ότι όλοι μπορούν να θυμηθούν που βρίσκονταν όταν έμαθαν για την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους.

Οι όλοι είναι πάρα πολλοί, αλλά ο Γελωτοποιός σίγουρα θυμάται.

Ήταν στην Νάξο και πήγαινε για τη δουλειά, όταν είδε κόσμο μαζεμένο σε ένα ίντερνετ καφέ. Πλησίασε και τους βρήκε όλους να κοιτάνε το τρέιλερ από κάποια ταινία καταστροφής.

Το τρέιλερ δεν του φάνηκε και πολύ πρωτότυπο. Κόσμος να τρέχει πανικόβλητος στην... (Ποια άλλη; Ποια πόλη καταστρέφουν πρώτη οι εξωγήινοι-τέρατα-τρομοκράτες-μετεωρίτες-τυφώνες;) Νέα Υόρκη.
Φωτιές, άνθρωποι να βουτάνε από το εβδομηκοστό και βάλε όροφο, πυροσβεστική, πτώματα και ένα πλάνο που διαρκώς επαναλαμβανόταν: Ένα αεροπλάνο να πέφτει σε ουρανοξύστη.

«Άλλη μια ταινία όπου ο Μπρους Γουίλις σώζει τον κόσμο», σκέφτηκε.

Αλλά μετά παρατήρησε το σήμα του CNN και τα πρόσωπα των τουριστών που παρακολουθούσαν το ίδιο «τρέιλερ». Χρειάστηκαν λίγα δευτερόλεπτα μέχρι να καταλάβει ότι αυτό που έβλεπε δεν ήταν ταινία.

Αυτό που συνέβη στο Γελωτοποιό εκείνη τη μέρα, όπως και στους περισσότερους, αποκαλείται το «φαινόμενο του ανοίκειου».

Ο Σίγκμουντ Φρόιντ (ναι, ο γνωστός Φρόιντ) δίνει τον ορισμό του «ανοίκειου»:
«Το ανοίκειο φαινόμενο παράγεται όταν εξαλείφεται η διάκριση ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα, όπως όταν κάτι που πάντα θεωρούσαμε φανταστικό εμφανίζεται μπροστά μας στην πραγματικότητα.»

Στη λογοτεχνία και στον κινηματογράφο είναι πολύ συνηθισμένο τέχνασμα. Ίσως η πιο ιδιοφυής απόδοση του είναι στο βιβλίο του Μεξικάνου συγγραφέα Χουάν Ρούφλο: «Πέδρο Πάραμο» -το μυθιστόρημα με το οποίο ουσιαστικά επινοήθηκε ο φανταστικός ρεαλισμός.

Εκεί ο πρωταγωνιστής επιστρέφει στο χωριό του πατέρα του, όπου συναναστρέφεται τους νεκρούς λες και είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα που θα μπορούσε να κάνει.

«Τι γίνεται, να σε κεράσω ένα καφεδάκι;»
«Δεν μπορώ να πιω, είμαι νεκρός.»
«Καλά... Παξιμάδι θες;»

(Το βιβλίο είναι αριστούργημα, μην μπερδεύεστε με το βλακώδες χιούμορ του Γελωτοποιού).

Όμως στην περίπτωση της Ενδεκάτης Σεπτεμβρίου το ανοίκειο λειτουργεί αντίστροφα. Εκεί είναι η ζωή που μιμείται την τέχνη, η πραγματικότητα μοιάζει να είναι αποκύημα της φαντασίας, και οι άνθρωποι, ειδικά όσοι το έζησαν από κοντά, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα όρια ανάμεσα στο αληθινό και το φαντασιακό.

Είδαμε σε προηγούμενα κείμενα τον πανικό που προκάλεσαν οι ραδιοφωνικές αναμεταδόσεις φανταστικών ειδήσεων, στην Αγγλία του 1926 και στην Αμερική του 1938 (και –τηρουμένων των αναλογιών- την ταχεία διάδοση μιας σατιρικής συνέντευξης, την οποία τόσοι εξέλαβαν ως αληθινή, στην Ελλάδα του 2013).

Σε εκείνες τις περιπτώσεις –αναφέρομαι στον Ουέλς και τον Νοξ- ο νεωτερισμός των μέσων μετάδοσης έκανε πιστευτή την ιστορία περί εθνικής καταστροφής (από εξωγήινους ή από τους κομμουνιστές).

Το 2001 οι άνθρωποι είχαν δει πολλές φορές την Νέα Υόρκη να καταστρέφεται. Παλιότερα στον «Πύργο της Κόλασης», αργότερα –και με πιο ρεαλιστικά εφέ- στην «Ημέρα Ανεξαρτησίας», στο «Γκοτζίλα» και σε πολλές ακόμα ταινίες.

Έτσι, ενώ ζούσαν την αληθινή καταστροφή, ένιωθαν «σαν να είναι κομπάρσοι σε ταινία καταστροφής».

Τα πανικόβλητα πλήθη στους δρόμους της Νέας Υόρκης έμοιαζαν με «ταινία τρόμου σε πολύ γρήγορο ρυθμό, με παραλείψεις και αλλαγές πλάνων.»

Ένας Νεοϋορκέζος είπε: «Όλοι τρέχαμε σαν να μας κυνηγούσε ο Γκοτζίλα.»

Μια δημοσιογράφος είπε ότι το να κινείσαι εκείνη τη μέρα στην Νέα Υόρκη ήταν «σαν να διασχίζεις με το αυτοκίνητο ένα τεράστιο κινηματογραφικό σκηνικό.»

Και ένας κριτικός τηλεόρασης: «Ήταν σαν η ζωή να μιμούνταν τα ειδικά εφέ κακών ταινιών, τους φρικτούς θανάτους του Πύργου της Κολάσεως ή τους εξωγήινους στην Ημέρα Ανεξαρτησίας που καταστρέφανε την πόλη».

Οι άνθρωποι έβλεπαν αυτό που συνέβαινε και ενώ ήξεραν ότι είναι αληθινό, δεν μπορούσαν παρά να το συγκρίνουν με όσα ήδη ήξεραν: Την κινηματογραφική πραγματικότητα.

Δε θα πούμε τίποτα για τις συνομωσιολογίες όπου η ίδια η CIA υποτίθεται ότι εκπαίδευσε τους τρομοκράτες ούτε για την τόσο εύστοχη δήλωση του Νόαμ Τσόμσκι ότι αυτή η επίθεση ήταν το καλύτερο δώρο για τα γεράκια της κυβέρνησης –όπως αποδείχτηκε.

Το παράξενο όπου εστιάζει ο Γελωτοποιός είναι ο τρόπος που λειτούργησε ο εγκέφαλος των παρισταμένων –και μη.

Συνηθισμένοι να απολαμβάνουν τον τρόμο στις κινηματογραφικές αίθουσες ή απλά να ενημερώνονται για βομβιστικές επιθέσεις και αεροπορικές επιδρομές σε κάποια μακρινή χώρα όπου ζουν μαύροι, Άραβες και Σέρβοι, δεν κατάφερναν να τοποθετήσουν τον εαυτό τους μέσα σε εκείνη την τόσο «εικονική» πραγματικότητα.

Ένας πατέρας (γράφει η Joanna Bourke, στο βιβλίο της "Fear: A cultural history", εκδόσεις Σαββάλα) χρειάστηκε να επαναλάβει πολλές φορές στο παιδί του ότι αυτό που «έπαιζε» η τηλεόραση δεν ήταν video-game.

Σε αυτό το ανοίκειο φαινόμενο αναφέρεται και η Ναόμι Κλάιν, στο ντοκιμαντέρ της: «Το δόγμα του σοκ».

Αλλά εκεί ο πνευματικός κλονισμός είναι μεθοδευμένος και εξυπηρετεί συμφέροντα (χωρίς καμία, μα καμία συγκάλυψη).

Το ανοίκειο φαινόμενο στην Ελλάδα ξεκινάει όταν ένας πρωθυπουργός βγαίνει στην τηλεόραση με φόντο την υπέροχη θάλασσα -ο ήλιος λάμπει πάντα στην τιβί- και παραδέχεται ότι λεφτά δεν υπάρχουν και ότι τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. δείχνουν ότι έχουμε πιάσει πάτο.

Οι Έλληνες παρακολουθούν την είδηση λες και βλέπουν διαφήμιση του ΕΟΤ.
«Α, ωραίο και το Καστελόριζο, ε;»
«Ναι, αλλά είναι μακριά.»
«Πόσες ώρες από την Αθήνα;»
«Δε θα είναι καμιά δωδεκαριά; Το λιγότερο...»
«Τι λέει αυτός;»
«Ξέρω 'γω. Τι θα φτιάξουμε για βραδινό;»

Το μνημόνιο είναι λιγότερο σημαντικό από το γεύμα της επόμενης ημέρας ή τις διακοπές του καλοκαιριού.

Και πριν έρθει το καλοκαίρι έρχεται το «φανταστικό» να τους χτυπήσει την πόρτα: Άνθρωποι απολύονται από τις δουλειές τους σωρηδόν (μάλλον δε θα πάμε διακοπές), καταστήματα κλείνουν (μάλλον δε θα φάμε κοτόπουλο αύριο), οι μισθοί κουτσουρεύονται (μάλλον πρέπει να παραδώσουμε τις πινακίδες του δεύτερου αυτοκινήτου), το εκκαθαριστικό της εφορίας μοιάζει με κακόγουστη φάρσα (μάλλον έκαναν λάθος).

Και πριν προλάβουν οι άνθρωποι να συνειδητοποιήσουν ότι αυτά που ζουν αφορούν σε εκείνους και όχι σε κάποια άλλη χώρα, το φαντασιακό γίνεται μέρος της πραγματικότητας.

Ο γείτονας αυτοκτονεί (φαινόταν πεσμένος τώρα τελευταία), τα νοσοκομεία συγχωνεύονται στο στομάχι του Γαργαντούα-ΔΝΤ, τα σχολεία υπό το μηδέν, πετρέλαιο δεν μπορούμε να πάρουμε (αλλά θα ψήνουμε και κάστανα στην ξυλόσομπα), οι μισθοί μειώνονται κι άλλο (μάλλον δε θα φάμε αύριο), άνθρωποι ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό (δεν ήταν αλήτης, έμοιαζε... κανονικός).

Και η ταινία συνεχίζεται.
Παίρνεις το λογαριασμό της ΔΕΗ και γελάς για να μην κλάψεις μπροστά στα παιδιά σου, αλλά δε θα βλέπουν τα δάκρυα σου όταν σας κόψουνε το ρεύμα.

Καταλαβαίνεις ότι δεν μπορείς να αποπληρώσεις το στεγαστικό και ότι θα πρέπει να μεταφερθείτε οικογενειακώς έξω από καμιά τράπεζα, όπου έχει πάντα ζέστη –«μια ευγενική χορηγία των ελληνικών κυβερνήσεων».

Τα δόντια σου χαλάνε, αλλά δεν μπορείς να τα φτιάξεις. Ξέρεις ότι πρέπει να κάνεις τις ιατρικές εξετάσεις που τόσο καιρό αναβάλλεις, αλλά έχεις ένα χρόνο να πληρώσεις ΤΕΒΕ.

Και όπως περνάς δίπλα σε έναν κάδο βλέπεις να έχουν πετάξει ένα «καινούριο» παντελόνι.

Και καθώς το κοιτάς, αν αξίζει να το πάρεις ή όχι, δε συνειδητοποιείς ότι είσαι εσύ πλέον εκείνος ο μη-αλήτης, εκείνος ο κανονικός που ψάχνει στα σκουπίδια.

Και εσύ, ο κανονικός, ο μη-αλήτης, αισθάνεσαι έκπληξη όταν γεύεσαι τα χημικά, αφού πάντα νόμιζες ότι αυτό συμβαίνει μόνο στα δελτία ειδήσεων, και ότι τα χημικά σύννεφα είναι σαν τα εφέ ξηρού πάγου που ανέπνεες στα μπουζούκια και στις ροκ συναυλίες.

Όπως αισθάνεσαι έκπληξη όταν σου απαγορεύουν να απεργήσεις, όπως αισθάνεσαι έκπληξη όταν σου χτυπάνε την πόρτα οι αστυνομικοί τα μεσάνυχτα, γιατί αναδημοσίευσες ένα άρθρο ή μια φωτογραφία, όπως αισθάνεσαι έκπληξη όταν καταλαβαίνεις ότι όλα αυτά, αυτά που μοιάζουν σαν ταινία ή σαν δελτίο ειδήσεων πιο πολύ, συμβαίνουν σε σένα.

Ας μην κατηγορούμε, λοιπόν, τους Έλληνες ότι δεν έχουν φαντασία. Όπως φαίνεται συνεχίζουν να ζουν στο φανταστικό τους κόσμο, νομίζοντας ότι η πραγματικότητα είναι το δελτίο ειδήσεων των 8.

Αμήν.

Sanejoker

Πηγή: http://www.ramnousia.com/