O Michael Jordan σε μία συγκλονιστική συνέντευξη στο νέο τεύχος του ESPN, είπε πως πάντα νόμιζε πως θα πέθαινε νέος. Χαρακτηρίζει μάλιστα τον εαυτό του, ως τον μεγαλύτερο εχθρό του.
"Πάντα πίστευα ότι θα πέθαινα νέος", είναι η ατάκα του ιδιοκτήτη των Bobcats, την ώρα που καπνίζει ένα τεράστιο πούρο, στο υπερπολυτελές του condo στη Charlotte. Οπως λέει μεταξύ σοβαρού και αστείου: "Τι σκατά, αφού το διαμέρισμα είναι δικό μου, μπορώ και να καπνίζω μέσα σε αυτό".
Michael Jordan's Top Dunks από NBA_Greece
Δεν μπορεί να πιστέψει πώς πέρασαν τα χρόνια και βρέθηκε από παίκτης που μεσουρανούσε κι έγινε είδωλο κάθε παιδιού τις δεκαετίες του '80, του '90 ακόμα και του '00, σε ιδιοκτήτης της χειρότερης ομάδας στο ΝΒΑ.
Μαζί του βρίσκεται ο καλός του φίλος, Quinn Buckner, πρώην γκαρντ από το Chicago και νυν τηλεσχολιαστής των Pacers, που του λέει πως ήρθε η ώρα να φορέσει γυαλιά.
Ο πάντοτε πεισματάρης Jordan του λέει: "Μπορώ να δω".
"Ασε τις μα….κιες, βλέπω ότι δυσκολεύεσαι", επισημαίνει ο Buckner.
"Είπαμε, βλέπω μια χαρά", λέει πάλι οργισμένος ο Air.
"Να ξέρεις ότι ο πανδαμάτωρ χρόνος, ακόμα δεν έχει χάσει παρτίδα από κανέναν", επιμένει ο Buckner, θέλοντας να προκαλέσει το φιλαράκι του.
Ο Jordan κουνά το κεφάλι του και μονολογεί: "Μπορείς να το πιστέψεις;". Εννοώντας για το ότι κλείνει τα 50 του. Το Chicago δεν είναι πια το σπίτι του. Πηγαίνει εκεί συχνά, με το δικό του Gulfstream IV, κυρίως για να δει τα τρία παιδιά του, αλλά το σπίτι του βρίσκεται πλέον στη Charlotte και στο Jupiter Island της Florida.
Οπως γίνεται συνήθως στις μετακομίσεις, ξυπνούν αναμνήσεις, με κάθε κούτα που ανοίγουμε ή κάθε ντουλάπα που ξεσκαρτάρουμε. Κάπως έτσι ο Jordan, βρέθηκε μπροστά σ' ένα χρηματοκιβώτιο, στην επαυλη του στο Chicago, που είχε να το ανοίξει χρόνια. Δεν μπορούσε να θυμηθεί τον συνδυασμό. Μετά από δέκα αποτυχημένες προσπάθειες το χρηματοκιβώτιο θα κλείδωνε μια και καλή και θα έπρεπε μετά να το ανοίξουν οι ειδικοί. Στην 10η και τελευταία προσπάθεια, ο Jordan θυμήθηκε πως ο κωδικός αποτελούνταν από συνδυασμό ψηφίων της μέρας της γέννησης του (17 Φεβρουαρί� �υ) και των αριθμών που κατά καιρούς φόρεσε. Πληκτρολόγησε το 9, το 2, το 1, το 7, το 4 και το 5. Το χρηματοκιβώτιο άνοιξε.
Το πρώτο κειμήλιο που έβγαλε ήταν το χρυσό μετάλλιο των Ολυμπιακών Αγώνων του 1984: "Ηταν τόσο αγνό εκείνο το συναίσθημα. Ηταν αγνό το 1984, ακόμα έκανα όνειρα για τον εαυτό μου". Ηταν η εποχή όπου στο Ολυμπιακό χωρίο αντάλασσε pins με άλλους αθλητές. Στο χρηματοκιβώτιο ήταν ένα ζευγάρι από τα πρώτα Air Jordan, μία εμφάνιση της Dream Team. Στην ντουλάπα του μέτρησε 5.000 κουτιά της Nike με sneakers. Σημείωσε ποια θέλει να κρατήσει και ποια να δώσει σε φίλους. Ενας υπάλληλος της εταιρείας του ανακάλυψε ένα πάκο με γράμματα που έστελνε στους γονείς του, ως φοιτητής στ� � North Carolina. Ενας Jordan πριν τη διασημότητα, έγραφε για τους βαθμούς του, τις προπονήσεις και το φαγητό. Σε όλα κατέληγε με το εξής υστερόγραφο: "Σας παρακαλώ στείλτε μου γραμματόσημα".
Η ζωή του σούπερ σταρ Michael Jordan προχωρούσε τόσο γρήγορα, που δεν ήξερε καν που βρίσκονται τα δαχτυλίδια του. Μία μέρα τον έπιασε πανικός αφού δεν έβρισκε στο σπίτι τα δαχτυλίδια από το 3ο και το 5ο πρωτάθλημα: "Για μιάμιση μέρα έψαχνα. Ποιος έκλεψε τα δαχτυλίδια μου; Ποιος έκλεψε το 5ο; Μιλάμε για έναν τρελό γαμ…ο πανικό". Οι Bulls, όταν αποχώρησε για 2η φορά από την ενεργό δράση, του δώρισαν μία κασετίνα για να τοποθετήσει εκεί όλα τα δαχτυλίδια. Ουδέποτε ο Jordan μπήκε στον κόπο να το κάνει. Τα δαχτυλίδια ήταν από εδώ και απο εκεί. Ομως στον πανικό του , έφτασε στο σημείο να προσθέσει ένα κεφάλαιο στη διαθήκη του, όπου έγραφε ότι αν ποτέ το 3ο και το 5ο δαχτυλίδι, έβγαιναν προς πώληση, μετά τον θάνατό του, θα έπρεπε να επιστραφούν αμέσως στους κληρονόμους! Τελικά τα βρήκε σε ένα άλλο δωμάτιο, γεμάτο από αναμνηστικά: "Στα 30 μου πήγαινα τόσο γρήγορα. Ποτέ δεν είχα το χρόνο να σκεφτώ όλα όσα έκανα, ό,τι ακουμπούσα. Τώρα όταν γυρνάω πίσω το χρόνο και βρίσκω αυτά τα πράγματα, μου ξυπνούν τόσες πολλές διαφορετικές σκέψεις: "Θεέ μου, είχα ξεχάσει αυτό". Τόσο γρήγορα προχωρούσα. Τώρα μπορώ να επιβραδύ� �ω κι ελπίζω να θυμάμαι τι σήμαιναν όλα αυτά. Τότε ακριβώς ξέρω πως γερνάω".
Και κάπου εκεί ξυπνά μέσα του ο παίκτης: "Μου αρέσει να φέρνω και πάλι στο μυαλό μου τις αναμνήσεις. Το κάνω τώρα, παρακολουθώντας μπάσκετ. Λέω, "μακάρι να έπαιζα τώρα". Θα παρατούσα τα πάντα τώρα, για να επιστρέψω και να παίξω μπάσκετ".
Παραδέχεται πως τίποτε δεν μπορεί ν' αντικαταστήσει το μπάσκετ: "Δεν μπορείς. Απλά μαθαίνεις να ζεις χωρίς αυτό. Είναι μία διαδικασία".
Μαζί με τον Jordan στην Charlotte είναι και ο πλέον έμπιστος άνθρωπός του, ο πρώην σωφέρ του, το 1984, ο George Koehler. Γνωρίστηκαν στο αεροδρόμιο O' Hare, όταν ο Jordan έψαχνε τρόπο να πάει στο κέντρο του Chicago. Ο Koehler, φορά πάντα το δαχτυλίδι από τον πρώτο τίτλο των Bulls. Ο Air έδινε πάντα αντίγραφα των δαχτυλιδιών του σε συγγενείς και στενούς φίλους. O Koehler εξηγεί στον Jordan: "Πάντα φοβόμουν ότι αν φοράω το δαχτυλίδι, θα με ληστέψουν. Μία μέρα με βλέπει ο πατέρας σου και με ρωτάει γιατί δεν φοράω το δαχτυλίδι. Μου είπε με αυστηρό τρόπο: "Δεν ξόδεψε τόσα λεφτά ο γιος μου για ν α κάθεται το δαχτυλίδι σου σε κάποιο συρτάρι. Κι αν στο κλέψουν, θα σου πάρουμε άλλο". Από τότε που πέθανε φοράω μόνο αυτό το δαχτυλίδι".
Ο Jordan σκοτεινιάζει. Θυμάται τον πατέρα του, που δολοφονήθηκε το 1993: "Δεν γνώρισε ποτέ την αραβωνιαστικιά μου. Δεν είχε την ευκαιρία να δει τα παιδιά μου να μεγαλώνουν. Η Jasmine ήταν ενός έτους. Ο Marcus ήταν τριών ετών. O Jeffrey ήταν πέντε ετών". Θυμάται τον πατέρα του κάθε φορά που είναι μαζί του ο George Koehler, γιατί μαζί του και με τον πατέρα του, James, παρακολουθούσαν μανιωδώς ταινίες western: "Παρακολουθοώ γουέστερν συνέχεια. Παρακολουθώ Marshal Dillon. Tα αγαπημένα μου είναι τα "Outlaw Josey Wales", "Two Mules" και "Unforgiven"".
Βεβαίως ο Jordan μπορούσε να μεταμμορφωθεί στο μεγαλύτερο… καθίκι. Μούγκριζε σαν αγελάδα, όταν έμπαινε στο πούλμαν των Bulls, ο general manager της ομάδας ο ευτραφής Jerry Krause. Αποκαλούσε τον συμπαίκτη του Bill Cartwright "Medical Bill", επειδή αντιμετώπιζε συχνά προβλήματα υγείας. Είχε γρονθοκοπήσει δύο συμπαίκτες του, τους Will Perdue και Steve Kerr.
Μπορούσε να κάνει μερικά πολύ σκληρά πράγματα. Οταν γύριζε διαφημίσεις, είχε πάντοτε μαζί του την Linda, που του έφτιαχνε γλυκά. Λάτρευε τα ντόνατς κανέλλας που του έφτιαχνε. Την ώρα που ήταν να ξεκινήσουν και πάλι τα γυρίσματα, θέλοντας να σιγουρευτεί πως δεν θα του τα φάει κανείς από τους φίλους ή τους σωματοφύλακές του, τα έφτυνε ένα ένα!
Θα ήθελε η ζωή του να είναι και πάλι απλή, όμως ξέρει ότι δεν μπορεί να φέρει πίσω τα χρόνια της αθωώτητας, κάτι με το οποίο έχει συμβιβαστεί: "Εχει φύγει αυτό. Δεν μπορώ να το ξαναφέρω πίσω. Το εγώ μου πλέον είναι τόσο μεγάλο, που απαιτώ συγκεκριμένα πράγματα. Τότε όμως δεν είχα απαιτήσεις".
Τα τελευταία χρόνια προσπαθεί ν' αλλάξει, να καλμάρει τον θυμό που είχε πάντα μέσα του, όταν έπαιζε μπάσκετ. Τον βοηθάει σε αυτό η ιστιοπλοϊα, αν και ο ίδιος σιχαίνεται την θάλασσα. Η αραβωνιαστικιά του, Yvette Prieto τα λατρεύει και ο Jordan νιώθει πως καλμάρει όταν είναι πάνω σε ιστιοπλοϊκό.
Ομως με την ιστιοπλοϊα του ανοίγει η όρεξη. Μετά το τελευταίο του ταξίδι είδε πως έφτασε τα 130 κιλά. Αρχισε να γυμνάζεται με μανία για να φτάσει στα 109 . Τόσο ζύγιζε όταν έπαιζε μπάσκετ. Παρακολουθεί αγώνες του με τους Bulls και στη συνέχει πηγαίνει στο γυμναστήριο, όπου χτυπιέται σαν τρελλός. Μέσα του εξακολουθεί να παραμένει δυνατή η φλόγα: "Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Είναι εθισμός. Ζητάς για εκείνη την ξεχωριστή δύναμη, για να φτάσεις σε αυτά τα ύψη και μετά θέλεις να την επιστρέψεις, αλλά δεν μπορείς. Αν μπορούσα να την επιστρέψω, τότε θ' � �νέπνεα με ανακούφιση".
Κάνει αυτοκριτική. Δεν την φοβάται. Ισα, ίσα που την επιζητά: "Με τρώει όλη αυτή η δίψα μου για ανταγωνισμό. Είμαι ο χειρότερος εχθρός μου. Εσπρωξα τόσο πολύ τον εαυτό μου, σε σημείο όπου μέχρι σήμερα ζω με αυτές τις προκλήσεις. Ζω με αυτά. Δεν ξέρω πως να τα ξεφορτωθώ. Δεν ξέρω αν μπορώ καν να 'μαι εδώ, ακόμα συνδεδεμένος με το μπάσκετ".
Προσπαθεί να φέρει στο μαυλό του τις τεχνικές Zen, για τις οποίες του μιλούσε ο Phil Jackson. Τότε του έλεγε, πως για να βρεις τον εαυτό του, θα πρέπει πρώτα να τον χάσει. Εύκολο στην θεωρία, αλλά δύσκολο στην πράξη, όπως λέει ο Jordan: "Πώς θα μπορέσω ν' απολαύσω τα επόμενα είκοσι χρόνια της ζωής μου, χωρίς αυτή η ένταση να με καταναλώνει; Πώς θα μπορέσω να βρω γαλήνη μακριά από το μπάσκετ;".
Μετά το διαζύγιό του με τη Juanita, την μητέρα των τριών παιδιών του, ο Jordan βγαίνει με την κατά 16 χρόναι νεότερή του Yvette Prieto. Η πανέμορφη Κουβανή, είναι η μοναδική ελπίδα του Jordan για αλλαγή, όπως παραδέχεται ο ίδιος. Toυ ζήτησε να την πάει στη γεννέτειρά του, το Wilmington, της North Carolina. Ολως περιέργως ο Jordan το δέχθηκε: "Είναι φοβερό στο τι μπορεί να σε πείσουν οι γυναίκες να κάνεις. Να σε κάνουν ν' αλλάξεις. Πριν από δέκα χρόνια θα διαφωνούσαμε για μία ολόκληρη γαμ…η μέρα και θα περνούσε το δικό μου. Αυτή τη φορά, απλά είπα "νίκησες" και προχωρήσαμε. Αυτή εί ναι πρόοδος".
Πίσω στο μπάσκετ, ο Jordan λέει πως μόνο τέσσερεις παίκτες από τη σημερινή γενιά θα στεκονταν στη δική του εποχή: "Ο LeBron, o Kobe, o Tim Duncan. O Dirk Nowitzki". Τρελλαίνεται όταν ακούει να συγκρίνουν τον LeBron James με τον Oscar Robertson: "Το θέμα είναι πως κανείς δεν αξιολογεί τους παίκτες απέναντι στους οποίους παίζει (σ.σ ο LeBron). Τη γνώση τους για το πώς να παίξουν το παιχνίδι. Αυτό δεν είναι σωστό. Θα μπορούσε ο LeBron να είναι επιτυχημένος στη δική μας εποχή; Ναι. Θα ήταν το ίδιο επιτυχημένος; Οχι".
Στην τηλεόραση παρακολουθεί τον αγώνα ανάμεσα στους Heat και τους Jazz. Ακούει τους τηλεσχολιαστές να τον αναφέρουν στην ίδια πρόταση με τον LeBron. Τρελλαίνεται και υπογραμμίζει μία αδυναμία του LeBron: "Τον μελετώ. Ετσι αν έχω να τον μαρκάρω, θα τον σπρώξω να πάει προς τ' αριστερά, έτσι ώστε εννιά στις δέκα φορές να σουτάρει ένα jump shot. Αν πάει δεξιά, θα φτάσει μέχρι το καλάθι και δεν θα μπορέσω να τον σταματήσω. Οπότε δεν τον αφήνω να πάει δεξιά".
Θα ήθελε πάρα πολύ στα 50 του, να επιστρέψει στην ενεργό δράση. Το είχε πει άλλωστε στον λόγο του, κατά την ένταξή του στο Basketball Hall of Fame. Ισως γι' αυτό να μελετά το πώς παίζει ο LeBron. Για να είναι έτοιμος να τον αντιμετωπίσει στο παρκέ. Εκτός κι αν τώρα, που έκλεισε πια τα 50, αποφασίσει να σκοτώσει μια και καλή τον παίκτη μέσα του.
πηγή
Πηγή: http://www.ramnousia.com/
No comments:
Post a Comment