Οι δύο όψεις των μεταναστών

Του Γιάννη Μπελεγρίνη

«Όλοι οι ξένοι είναι κακοί» λένε με πάθος οι (άκρο) δεξιοί. «Μην ακουμπάτε κανένα μετανάστη, είναι όλοι καλοί» φωνάζουν από την άλλη πλευρά οι (άκρο) αριστεροί. Ποια είναι τελικά η αλήθεια;

Βλέποντας, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να πανηγυρίζει σε εκδήλωση στην Αμερική, σχετική με το NBA, μόνο ευχάριστα συναισθήματα μπορούν να σου δημιουργηθούν. Η εικόνα του να χαμογελά πλάι στην Ελληνική σημαία, είναι ίσως μια από τις πιο αισιόδοξες εικόνες που έχουμε δει τον τελευταίο καιρό. Πρόκειται για  ένα παιδί με καταγωγή από την Νιγηρία, που ήρθε στην Ελλάδα πριν από πολλά χρόνια. Αντιμετώπισε μαζί με την οικογένεια του πολλές οικονομικές δυσκολίες, ωστόσο δεν άφησε την μεγάλη του αγάπη, το μπάσκετ. Το ταλέντο του έφτασε μέχρι τους υπευθύνους του NBA, και τελικά κατετάγει στο Νο15 του Draft. Τα δικαιώματα του απέκτησαν οι Μιλγουόκι Μπακς και δεν αποκλείεται –αν και νεαρός στην ηλικία- σύντομα να τον δούμε να παίζει στο κορυφαίο μπασκετικό πρωτάθλημα του πλανήτη.

Το παράδειγμα του Γιάννη Αντετοκούνμπο, δείχνει για άλλη μια φορά ότι δεν είναι όλοι οι μετανάστες «βάρος» για την Ελλάδα. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, που ζουν στην χώρα μας βγάζοντας τίμια το ψωμί τους, για να ζήσουν αυτοί και οι οικογένειες τους. Δεν ενοχλούν κανέναν, δεν έχουν προβατική συμπεριφορά και σε πολλές περιπτώσεις οι υπηρεσίες που προσφέρουν είναι πολύ καλού επιπέδου. Αρκετοί από τους ξένους που ζουν στην Ελλάδα μάλιστα πρωτεύουν σε επίπεδο σπουδών ή σε επίπεδο επαγγελματικό, όπως ο Γιάννης από την Νιγηρία. Είναι άνθρωποι που κάνουν την κοινωνία μας καλύτερη.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχει αναμφισβήτητα και η πιο… σκοτεινή πλευρά του νομίσματος. Μετανάστες που ήρθαν στην Ελλάδα, δεν εργάζονται και όπως είναι λογικό, για να επιβιώσουν καταφεύγουν σε εγκληματικές πράξεις. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την δολοφονία, για μία βιντεοκάμερα, του 44χρονου πατέρα στο κέντρο της Αθήνας, από παράνομο μετανάστη, την ώρα που πήγαινε την γυναίκα του στο μαιευτήριο. Ο καθένας από εμάς μπορούσε να βρισκόταν στην θέση του. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την 15χρονη Μυρτώ από την Πάρο, η οποία κακοποιήθηκε βίαια από έναν Πακιστανό, το περασμένο καλοκαίρι. Μετά από πολύμηνη νοσηλεία, η άτυχη Μυρτώ έχει μεταφερθεί σε νοσοκομείο των ΗΠΑ για να συνεχίσει την δύσκολη θεραπεία της. Επίσης, κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει στο ότι το πρόβλημα σε ορισμένες περιοχές της Αθήνας, λόγω κάποιων παράνομων μεταναστών, είναι πολύ έντονο.

Από όλες αυτές τις ευχάριστες και δυσάρεστες ιστορίες, βγαίνει εύκολα ένα συμπέρασμα το οποίο πιθανότατα έχετε στο μυαλό σας, όσοι διαβάζετε αυτό το κείμενο. Ότι δεν υπάρχουν μόνο καλοί ή μόνο κακοί ξένοι. Χαίρω πολύ, θα μου πείτε. Αυτό άλλωστε ισχύει και για τους Έλληνες και για όλους τους λαούς. Γιατί όμως καμία από της δύο αντίπαλες πλευρές, που αναφέρονται στην αρχή του άρθρου, και… τους αρέσει να ασχολούνται με τους μετανάστες, δεν «βλέπει» αυτό το τόσο απλοϊκό συμπέρασμα; Γιατί, πολύ απλά, δεν θέλουν να το δουν ή μάλλον δεν καίγονται να το.. πολύ αναλύσουν δημόσια. Το μόνο που θέλουν είναι στρατούς υπέρ και κατά των μεταναστών. Χωρίς περιθώρια για διάλογο. Με μόνο «οδηγό» την βία και την πόλωση.

Όπως είναι φυσικό, σε μια περίοδο κρίσης όπως αυτή που διανύουμε, η πόλωση γίνεται ακόμα μεγαλύτερη. Και τα –ήδη μικρά- περιθώρια για ουσιαστικό διάλογο σχεδόν εξανεμίζονται. Αλλά έτσι και αλλιώς, ποιος νοιάζεται για τον διάλογο...

Πηγή: todomino.blogspot.gr

Πηγή: http://www.eglimatikotita.gr/