Χτες το βράδυ, πήγαμε στον δημοτικό θερινό κινηματογράφο «Χρήστος Νέγκας», για να δούμε την ταινία του Ρόμπερτ Ρέντφορντ «Ο κανόνας της σιωπής». Είναι κάπως περίεργο αλλά ο ηλικιωμένος πια Ρόμπερτ Ρέντφορντ αγγίζει στην ταινία του πολλά από τα θέματα που προκαλούν διαμάχες στην ελληνική -και όχι μόνο- κοινωνία. Βία, επανάσταση, τρομοκρατία, διαδηλώσεις κλπ. Αν και έχω τις αντιρρήσεις μου, πολύ καλή ταινία. Η αποκάλυψη, όμως, είναι ο κινηματογράφος «Χρήστος Νέγκας».
Ο δημοτικός θερινός κινηματογράφος της Ζακύνθου ήταν εγκαταλελειμμένος, όπως και η πλαζ του ΕΟΤ στην οποία βρίσκεται ο κινηματογράφος. Τώρα λειτουργούν ξανά και τα δυο -η πλαζ με ελεύθερη είσοδο και ανοιχτή μέχρι το βράδυ- και είναι πάρα πολύ όμορφα. Άνοιξε πάλι και ο «Κόκκινος Βράχος», βάφτηκε και το Ξενία που φιλοξενεί υπηρεσίες του Δήμου, οπότε, αν γίνει και μια ανάπλαση της πλατείας Σολωμού -με αντικατάσταση των τραγικών πλακών παλιού αθηναϊκού πεζοδρομίου και φυτευτούν περισσότερα δέντρα-, εγώ θα είμαι ενθουσιασμένος.
Αν έχω καταλάβει καλά, στην πόλη της Ζακύνθου γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια από τη δημοτική αρχή για ανάπλαση της περιοχής μέχρι το Κρυονέρι, ώστε να μπορούν να ψυχαγωγούνται και να κολυμπούν οι κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες. Είναι μια πολύ ωραία περιοχή -ακριβώς δίπλα στη θάλασσα- που είχε γίνει ελεεινή και τρισάθλια. Ποτέ δεν κατάλαβα πώς ένα πανέμορφο νησί σαν τη Ζάκυνθο, με εκατομμύρια τουρίστες και πολλά δισεκατομμύρια δραχμές και ευρώ τα τελευταία 30 χρόνια, είχε φτάσει σε αυτή την κατάντια. Με τόσα χρήματα, έπρεπε να φτάνεις στη Ζ άκυνθο, να κατεβαίνεις από το πλοίο, και να φτάνει το σαγόνι σου στο πάτωμα. Βέβαια, το ίδιο ισχύει και για τα περισσότερα νησιά και τις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας. Δεν πειράζει, θα τα φτιάξουμε όλα τώρα. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ.
πηγή
Πηγή: http://www.ramnousia.com/
No comments:
Post a Comment