Υπάρχει, πλέον προφανές σχέδιο κατά το οποίο τα καθεστωτικά μέσα παρουσιάζουν και προωθούν μόνο ψυχικά διαταραγμένα ρετάλια με εκβιάσιμο παρελθόν ή εύκολα εκμεταλλεύσιμες ψυχικές παθήσεις (κακοήθεις ναρκισσισμούς, ψυχώσεις, παραισθήσεις μεγαλείου κλπ) ή ακόμα και εύκολα εξαγοράσιμους εξαιτίας της δεινής οικονομικής τους κατάστασης λόγω χρεών.
Αυτές οι αξιοθρήνητες περιπτώσεις μονοπωλούν τον δημόσιο διάλογο, υπαγορεύοντας ατζέντα και χαρακτηρισμούς σε επιστήμονες, με αποτέλεσμα σοβαροί, σκεπτόμενοι άνθρωποι να παίρνουν την άγουσα από τον δημόσιο διάλογο ή από την χώρα συνολικότερα.
"Είσαι αήθης!" ουρλιάζει μια παλαβιάρα, και ο επιστήμων απλά την αγνοεί, αλλά αυτή, παραμένει εκεί, γίνεται όλο και πιο δυνατή, η φωνή της όλο και πιο στριγκή, μέχρι που δεν μπορεί να υπάρχει διάλογος.
Παραδίπλα, ο Γεωργιάδης, με τα τρωκτικά, κακοήθη μικρόφθαλμα κουμπιά που έχει αντί για μάτια, παίρνει μια προσωπική εκδίκηση, ως παθολογική περίπτωση που είναι, ηδονιζόμενος ως πρωταγωνιστής μιας κακοήθους φάρσας που δεν αντιλαμβάνονται τα θύματα. Κανείς δεν του λέει - "ρε μαλάκα, από που και ως που και ως που εσύ είσαι υπουργός υγείας, τι ξέρεις εσύ από διοικήσεις νοσοκομείων και φάρμακα, τι ξέρεις εσύ από οτιδήποτε εκτός από το να ουρλιάζεις και να σου τα τρώει μια καπάτσα τηλε-βίζιτα?"
Πάγκαλος, Αναστασιάδης, Πάλλης, Μελισσανίδης, Σαμαράς, Βενιζέλος, Μαρινάκης, Χρυσαυγίτες, Βορίδηδες, Κρανιδιώτες, άπειροι είναι πλέον εκείνοι των οποίων η δράση και ο τρόπος σκέψης είναι το λιγότερο συμπτωματικές αντικοινωνικής διαταραχής προσωπικότητας.
Σε πρωτοσέλιδα, οθόνες, κοινοποιήσεις πρωταγωνιστούν υβρίδια μιας πολύ νοσηρής πραγματικότητας, οι θιασώτες ενός θνησιγενούς έρωτα με την εξουσία που φλερτάρει επικίνδυνα με την εγκληματική αυθαιρεσία και την σχιζοειδή διαταραχή.
"Είσαι αήθης!" ουρλιάζει μια παλαβιάρα, και ο επιστήμων απλά την αγνοεί, αλλά αυτή, παραμένει εκεί, γίνεται όλο και πιο δυνατή, η φωνή της όλο και πιο στριγκή, μέχρι που δεν μπορεί να υπάρχει διάλογος.
Παραδίπλα, ο Γεωργιάδης, με τα τρωκτικά, κακοήθη μικρόφθαλμα κουμπιά που έχει αντί για μάτια, παίρνει μια προσωπική εκδίκηση, ως παθολογική περίπτωση που είναι, ηδονιζόμενος ως πρωταγωνιστής μιας κακοήθους φάρσας που δεν αντιλαμβάνονται τα θύματα. Κανείς δεν του λέει - "ρε μαλάκα, από που και ως που και ως που εσύ είσαι υπουργός υγείας, τι ξέρεις εσύ από διοικήσεις νοσοκομείων και φάρμακα, τι ξέρεις εσύ από οτιδήποτε εκτός από το να ουρλιάζεις και να σου τα τρώει μια καπάτσα τηλε-βίζιτα?"
Πάγκαλος, Αναστασιάδης, Πάλλης, Μελισσανίδης, Σαμαράς, Βενιζέλος, Μαρινάκης, Χρυσαυγίτες, Βορίδηδες, Κρανιδιώτες, άπειροι είναι πλέον εκείνοι των οποίων η δράση και ο τρόπος σκέψης είναι το λιγότερο συμπτωματικές αντικοινωνικής διαταραχής προσωπικότητας.
Σε πρωτοσέλιδα, οθόνες, κοινοποιήσεις πρωταγωνιστούν υβρίδια μιας πολύ νοσηρής πραγματικότητας, οι θιασώτες ενός θνησιγενούς έρωτα με την εξουσία που φλερτάρει επικίνδυνα με την εγκληματική αυθαιρεσία και την σχιζοειδή διαταραχή.
Δεν είναι η πρώτη φορά που παίρνουν τα ηνία οι ψυχικά διαταραγμένοι. Ούτε τα σφετερίζονται. Τους τα προσφέρουν, με αμοιβή μάλιστα, εκείνοι που έχουν κέρδος από την εκμετάλλευση του χάους που προκαλούν.
Από το προφίλ του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου στο facebook
Πηγή: http://www.ramnousia.com/
No comments:
Post a Comment