Γράφει ο Γιώργος Καρελιάς
Μια διαρκής σύγκρουση ουσίας μαίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν φαίνεται μεν να επηρεάζει την ανοδική του πορεία, αλλά μπορεί να αποδειχθ� �ί επικίνδυνη ή διαλυτική, αν και όταν αναλάβει τη διακυβέρνηση και κληθεί να διαχειριστεί τα πραγματικά προβλήματα.
Η σύγκρουση δεν είναι για ορισμένα ΠΑΣΟΚογενή πρόσωπα, που η........
ηγεσία έχρισε υποψήφιους στις προσεχείς εκλογές για την αυτοδιοίκηση. Αυτή είναι ήσσονος σημασίας. Η βασική σύγκρουση σχετίζεται με τον τρόπο που ο ΣΥΡΙΖΑ θα ασκήσει την οικονομική πολιτική, με την αντιμετώπιση του χρέους και εντέλει με τη θέση της Ελλάδας στην � �υρωζώνη.
Βεβαίως υπάρχει περί τον Αλέξη Τσίπρα πλειοψηφία, η οποία εσχάτως προσπαθεί να προσγειώσει το κόμμα σε ένα ρεαλιστικότερο πεδίο. Πρωταγωνιστές σ' αυτήν την προσπάθεια ήταν δύο από τα μέλη του οικονομικού επιτελείου του. Ο καθηγητής Σταθάκης, με τη δήλωση ότι το λεγόμενο «απεχθές» χρέος της χώρας είναι μόλις 5% και το υπόλοιπο δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Και ο καθηγητής Μηλιός, που τάχθηκε υπέρ των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Αυτοί οι δύο, μαζί με τον Γιάννη Δραγασάκη, εκ� �ράζουν την «πραγματιστική» άποψη της ηγετικής ομάδας.
Από την άλλη, οι απόψεις αυτές χαρακτηρίζονται από λαθεμένες ως επικίνδυνες από στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας του Π. Λαφαζάνη (ένα δείγμα εδώ). Αλλά υπάρχουν και άλλα στελέχη με πιο «προχωρημένες» θέσεις υπέρ της μονομερούς διαγραφής του χρέους και της εξόδου από το ευρώ (εδώ). Οι θέσεις αυτές πλ ησιάζουν περισσότερο προς εκείνες του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του «Σχεδίου Β» του Αλέκου Αλαβάνου.
Όσοι αρέσκονται να βρίσκουν στον ΣΥΡΙΖΑ κοινά σημεία με το ΠΑΣΟΚ των δεκαετιών του '70 και του ΄80 μπορεί να ισχυριστούν ότι επιβεβαιώνονται και μέσω αυτής της διαμάχης. Στην προσπάθειά του να μεγαλώσει πριν καταλάβει την εξουσία και να τη διαχειριστεί όταν την κατέλαβε, η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ (ουσιαστικά ο Ανδρέας Παπανδρέου) παραμέρισε σχεδόν όλες τις «εξτρεμιστικές» θέσεις του, τ ης πρώιμης περιόδου. Οι αντιδράσεις περιθωριακών ομάδων στο εσωτερικό του δεν είχαν καμιά τύχη.
Τηρουμένων των αναλογιών, κάτι ανάλογο επιχειρεί σήμερα η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Βεβαίως υπάρχουν και σημαντικές διαφορές. Οι εποχές είναι διαφορετικές. Η πλημμυρίδα που ωθούσε τότε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία δεν διαφαίνεται σήμερα στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ. Η τότε εσωτερική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ αποδείχτηκε ανύπαρκτη. Η σημερινή στον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ισχυρότερη, αλλά θα κριθεί αν κα ι όταν το κόμμα κληθεί να κυβερνήσει και προσαρμοστεί στη σκληρή πραγματικότητα.
Μια διαρκής σύγκρουση ουσίας μαίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν φαίνεται μεν να επηρεάζει την ανοδική του πορεία, αλλά μπορεί να αποδειχθ� �ί επικίνδυνη ή διαλυτική, αν και όταν αναλάβει τη διακυβέρνηση και κληθεί να διαχειριστεί τα πραγματικά προβλήματα.
Η σύγκρουση δεν είναι για ορισμένα ΠΑΣΟΚογενή πρόσωπα, που η........
ηγεσία έχρισε υποψήφιους στις προσεχείς εκλογές για την αυτοδιοίκηση. Αυτή είναι ήσσονος σημασίας. Η βασική σύγκρουση σχετίζεται με τον τρόπο που ο ΣΥΡΙΖΑ θα ασκήσει την οικονομική πολιτική, με την αντιμετώπιση του χρέους και εντέλει με τη θέση της Ελλάδας στην � �υρωζώνη.
Βεβαίως υπάρχει περί τον Αλέξη Τσίπρα πλειοψηφία, η οποία εσχάτως προσπαθεί να προσγειώσει το κόμμα σε ένα ρεαλιστικότερο πεδίο. Πρωταγωνιστές σ' αυτήν την προσπάθεια ήταν δύο από τα μέλη του οικονομικού επιτελείου του. Ο καθηγητής Σταθάκης, με τη δήλωση ότι το λεγόμενο «απεχθές» χρέος της χώρας είναι μόλις 5% και το υπόλοιπο δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Και ο καθηγητής Μηλιός, που τάχθηκε υπέρ των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Αυτοί οι δύο, μαζί με τον Γιάννη Δραγασάκη, εκ� �ράζουν την «πραγματιστική» άποψη της ηγετικής ομάδας.
Από την άλλη, οι απόψεις αυτές χαρακτηρίζονται από λαθεμένες ως επικίνδυνες από στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας του Π. Λαφαζάνη (ένα δείγμα εδώ). Αλλά υπάρχουν και άλλα στελέχη με πιο «προχωρημένες» θέσεις υπέρ της μονομερούς διαγραφής του χρέους και της εξόδου από το ευρώ (εδώ). Οι θέσεις αυτές πλ ησιάζουν περισσότερο προς εκείνες του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του «Σχεδίου Β» του Αλέκου Αλαβάνου.
Όσοι αρέσκονται να βρίσκουν στον ΣΥΡΙΖΑ κοινά σημεία με το ΠΑΣΟΚ των δεκαετιών του '70 και του ΄80 μπορεί να ισχυριστούν ότι επιβεβαιώνονται και μέσω αυτής της διαμάχης. Στην προσπάθειά του να μεγαλώσει πριν καταλάβει την εξουσία και να τη διαχειριστεί όταν την κατέλαβε, η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ (ουσιαστικά ο Ανδρέας Παπανδρέου) παραμέρισε σχεδόν όλες τις «εξτρεμιστικές» θέσεις του, τ ης πρώιμης περιόδου. Οι αντιδράσεις περιθωριακών ομάδων στο εσωτερικό του δεν είχαν καμιά τύχη.
Τηρουμένων των αναλογιών, κάτι ανάλογο επιχειρεί σήμερα η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Βεβαίως υπάρχουν και σημαντικές διαφορές. Οι εποχές είναι διαφορετικές. Η πλημμυρίδα που ωθούσε τότε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία δεν διαφαίνεται σήμερα στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ. Η τότε εσωτερική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ αποδείχτηκε ανύπαρκτη. Η σημερινή στον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ισχυρότερη, αλλά θα κριθεί αν κα ι όταν το κόμμα κληθεί να κυβερνήσει και προσαρμοστεί στη σκληρή πραγματικότητα.
Πηγή: http://kafeneio-gr.blogspot.com/
No comments:
Post a Comment