«Μόλις τελειώσει ο πόλεμος, κάνε συμμαχίες», έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες, αλλά ποιος τους ακούει... Οι Αμερικανοί τη σήμερον ημέρα κάνουν συμμαχίες μέσα στον πόλεμο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι πολεμικές συγκρούσεις στα εδάφη της Συρίας και του Ιράκ που έχει � �πικρατήσει το Χαλιφάτο και ίσως σημάνουν το τέλος των Αμερικανών ως υπερδύναμη... Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης
Η κατάσταση είναι κάτι παραπάνω από πολύπλοκη αν όχι δυσεπίλυτη. Ο Αμερικανός πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος από την πρώτη μέρα που έκανε την εμφάνισή του παρουσίασε εαυτόν ως φιλειρηνιστή και δρομολόγησε την σταδιακή αποχώρηση των ΗΠΑ από το Ιράκ. Σήμερα, παίζει ρώσικη ρουλέτα (καθόλου τυχαίος ο εθνικός προσδιορισμός), και καλείται να λάβει μία απόφαση που κάθε λογικός ηγέτης τρέμει στην ιδέα του. Πόλεμος...
Το Χαλιφάτο δεν πρ� �κειται να περιοριστεί με... κυρώσεις τύπου Ρωσίας από την Δύση. Το Χαλιφάτο έχει σκοπό να εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο, να επιβάλει το σουνιτικό ισλάμ και να τελειώνει μία για πάντα με τον βραχνά της Δύσης που «εμποδίζει την ευημερία του μουσουμανικού κόσμου». Στο παλαιότερο άρθρο είχαμε κάνει μία εις βάθος ανάλυση για το τι είναι το ISIS και πως θέλει να φτάσει και να κατακτήσει την Μαδρίτη το 2020, αφού πρώτα έχει περάσει από την Ελλάδα. Διαβάστε σχετικά ΕΔΩ.
Σήμερα όμως το θέμα μας δεν είναι το ISIS, αλλά η ίδια η Δύση και συγκεκριμένα οι ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ που καλούνται να στείλουν ξανά τα παιδιά τους στον αραβικό κόσμο, να πολεμήσουν με τους πιο φανατικούς μουσουλμάνους που έχει δει η ανθρώπινη ιστορία και να σώσουν (κυριολεκτικά) τον κόσμο απ ό την χειρότερη ίσως απειλή της σύγχρονης ιστορίας μετά τον Χίτλερ. Οι Αμερικανοί όμως δεν είναι πλέον αυτοί που ήταν.
Σαφώς και αποτελούν την ισχυρότερη οικονομία στον πλανήτη και έχουν τον μεγαλύτερο και πιο καλά εξοπλισμένο στρατό στην γη, όμως η εξίσωση αυτή δεν θα λυθεί βάσει ισχύος. Η εμφάνιση του ISIS δείχνει ξεκάθαρα πως ο μουσουλμανικός κόσμος ήταν έτοιμος να εμφανίσει αυτό το απάνθρωπο, φρικαλέο, σαδιστικό, μισσαλόδοξο και εγκλημα� �ικό πρόσωπό του. Δεν είναι τυχαίο πως σύμφωνα και με τους διεθνείς αναλυτές η αστραπιαία επέκταση των εδαφών του οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο εμφυλιοπολεμικό κλίμα που δημιουργήθηκε στο Ιράκ μετά την επέμβαση των Αμερικανών και την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν.
Ενός Σαντάμ ο οποίος μπορεί να ήταν δυνάστης, αλλά διατηρούσε την χώρα με τις διάφορες φυλές και τις εθνοθρησκευτικές μειονότητες σε κατάσταση ομαλότητας. Βασικά ύπνωσης. Στην μετά � �αντάμ εποχή οι σουνίτες με τους σιίτες κλήθηκαν να συνεργαστούν για την διακυβέρνηση μίας χώρας, ενώ εδώ και δεκαετίες ανέχονταν ο ένας τον άλλον. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά υπάρχουν και οι Κούρδοι. Κούρδοι που δεν θέλουν κανέναν από τους παραπάνω δύο, αλλά το δικό τους κράτος.
Οι σουνίτες του Ιράκ λοιπόν ένιωθαν ότι καταπιέζονταν από την κυβέρνηση του σιίτη πρωθυπουργού Νούρι αλ Μαλικί, γεγονός που κατέστησε την προέλαση του ISIS ευκολ� �τερη, αν όχι, παιχνιδάκι, όπως έδειξε και η πολιορκία της Μοσούλης, την οποία και κατέκτησαν με συνοπτικές διαδικασίες την ώρα που ο κυβερνητικός στρατός ήταν πολλαπλάσιος.
Το σενάριο της απόβασης 300.000 Αμερικανών
Και τα προβλήματα που έχει να λύσει ο Ομπάμα είναι τόσα πολλά που σχεδόν κανείς μας δεν θα ήθελε να είναι στην θέση του. Εντάξει, ο Μιτ Ρόμνεϊ θα ήθελε αλλά καλύτερα που έμεινε σπίτι του. Αρχικά ο βασικός στόχος είναι να περιοριστεί η δράση των τζιχαντιστών. Για να γίνει όμως αυτό θα έπρεπε οι ΗΠΑ να κάνουν απόβαση στην Μέση Ανατολή παρόμοια με αυτήν της... Νορμανδίας.
Υπολογίζοντας πως οι τζιχαντιστές έχουν στρατό που μπορεί σήμερα να φτάνει και τους 100.000 πολεμιστές, οι ΗΠΑ θα έπρεπε να τους αντιμετωπίσουν παρατάσσοντας σχεδόν τους τ ριπλάσιους. Αφενός γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με οργανωμένο στράτευμα αλλά με αντάρτες που παριστάτουν τον στρατό, και αφετέρου λόγω της μορφολογίας του εδάφους το οποίο οι τζιχαντιστές ως γηγενείς γνωρίζουν σαν την... παλάμη τους.
Επειδή το σενάριο αυτό δεν μπορεί όχι να αγγίξει, αλλά ούτε να πλησιάσει την πραγματικότητα, οι Αμερικανοί σκέφτονται άλλες λύσεις. Στην περιοχή υπάρχουν αυτήν την στιγμή τρεις συν δύο στρατοί διατεθειμένοι να πολεμήσουν τους τζιχαντιστές. Ο στρατός του καθεστώτος του Μπασάρ Αλ Άσαντ στην Συρία, ο ιρακινός, ο ιρανικός και οι σιίτες πολιτοφύλακες του Ιράκ.
Ποιοι είναι οι άσπονδοι «σύμμαχοι» της Αμερικής
Ο Μπασάρ Αλ Άσαντ
Ο στρατός του Άσαντ αποδείχθηκε κάτι παραπάνω από αξιόπιστος και αξιόμαχος. Πάνω που όλος ο πλανήτης περίμενε αυτόν να ακολουθήσει την τύχη του Μουαμάρ Καντάφι, ο Άσαντ, έχει περαχαρακώσει τα εδάφη του, σαφώς έχει υποστεί απώλειες, αλλά δείχνει προς το παρόν τα δόντια του στους ισλαμιστές. Και κατά καιρούς ανανεώνει το οπλοστάσιό του με τις βοήθειες που λαμβάνει από την Ρωσία.
Ο η ττημένος στρατός του Ιράκ
Ο ιρακινός στρατός είναι ο πλέον αναξιόπιστος στην όλη υπόθεση. Έχει υποστεί απανωτές ήττες το τελευταίο διάστημα, δεν έχει κατάλληλο εξοπλισμό και δεν έχει και την κατάλληλη εκπαίδευση.
Ο στρατός-γρίφος του Ιράν
Ο ιρανικός στρατός από την άλλη είναι σίγουρα ισχυρός αλλά και... γρίφο. Εδώ και χρόνια δεν έχει εμπλακεί σε πολεμική σύγκρουση. Η απόλυτη μυστικότητα των κινήσεων και των εξελίξεων στο στράτευμα τα τελευταία χρόνια με σκοπό την αποφυγή κατασκοπίας από τις ΗΠΑ, καθιστούν τον στρατό αυτό έναν αχαρτογράφητο παράγοντα. Ένα πάντως είναι σίγουρο. Το Ιράν ως ένα κράτος με συντριπτική πλειοψηφία σιιτών έχει έναν παραπάνω λόγο να απειλείται από τους τζιχαντιστές.
Οι Κούρδοι και οι σιίτες πολιτοφύλακες
Το +2 είναι οι Κούρδοι αντάρτες πεσμερεγκά και οι σιίτες πολιτοφύλακες του Ιράκ. Οι μεν πρώτοι αγωνίζονται για την ύπαρξή τους, ενώ οι δεύτεροι μισούν θανάσιμα τους σουνίτες καθώς εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια βρίσκονται σε έναν φαύλο κύκλο αίματος μεταξύ τους. Οι τζιχαντστές από την πλευρά τους δεν ξεχνούν την τρομο κρατία που είχαν υποστεί οι σουνίτες από τις σιιτικές πολιτοφυλακές στον εμφύλιο του 2006-2007.
Οι Κούρδοι πεσμερεγκά έχουν τους τελευταίους μήνες δεχθεί γενναιόδωρη βοήθεια τόσο σε χρήμα όσο και σε όπλα από τη Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ με σκοπό την αναχαίτιση των τζιχαντιστών. Μέχρι στιγμής και παρά τον μικρό τους αριθμό και τον απαρχαιωμένο και ελάχιστο εξοπλισμό τους τα καταφέρνουν κάτι παραπάνω από καλά. Κίνητρό τους η μετέπειτα αναγνώ ρισή τους ως εθνότητα που αξίζει να έχει το δικό της κράτος. Μία αναγνώριση η οποία προς το παρόν έρχεται έμμεσα μέσα από τον εξοπλισμό που λαμβάνουν από την Δύση. Διαβάστε σχετικά ΕΔΩ.
Αυτοί θέλουν, ο � �μπάμα όμως;
Αυτοί όπως είπαμε είναι οι διαθέσιμοι. Ο ιρακινός στρατός και οι κουρδικές πολιτοφυλακές είναι στρατοί οι οποίοι υπό περιπτώσεις θα ήθελαν να συνεργαστούν με τις ΗΠΑ. Για τον ιρανικό και τον συριακό όμως, τα πράγματα είναι αρκετά πολύπλοκα.
Οι ΗΠΑ ήθελαν πάση θυσία την πτώση του Μπασάρ Αλ Άσαντ, ενώ ο Ομπάμα ήταν υπέρ της παροχ ής εξοπλισμού στους αντάρτες. Αντάρτες οι οποίοι τελικά αποδείχθηκε πως είναι χειρότεροι και από τον διάβολο αφού στην συντριπτική τους πλειοψηφία έγιναν σύμμαχοι των τζιχαντιστών.Τώρα ο Ομπάμα και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να σκύψουν το κεφάλι και να συνεργαστούν με τον Άσαντ.
Οι ΗΠΑ ήθελαν πάση θυσία την απομόνωση του Ιράν. Απομόνωση οικονομική, εμπορική, και διπλωματική. Εν μέρει την πέτυχαν καθώς στο πλάι τους στάθηκε και η Ευρωπαϊκ ή Ένωση. Τώρα, έτσι όπως η γεωπολιτική σκακιέρα εξελίχθηκε, θα πρέπει να σκύψουν το κεφάλι και να συνεργαστούν μαζί τους. Αμερικανός αξιωματούχος τόνισε πάντως ότι δεν υπάρχει απευθείας συνεργασία με την Τεχεράνη. «Συνεργαζόμαστε με την ιρακινή κυβέρνηση και με τις ένοπλες δυνάμεις των Κούρδων, τους Πεσμεργκά. Αυτό είναι όλο», δήλωσε ο εν λόγω αξιωματούχος.
Την ίδια ώρα η στην Τεχεράνη ο πρόεδρος του Ιράν Χασάν Ρουχανί υπονόησε ότι Ουάσιγκ τον και Τεχεράνη θα μπορούσαν να συνεργαστούν για να αντιμετωπίσουν το χάος στο Ιράκ. Ωστόσο, ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν, αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, δεν έδειξε να ενθουσιάζεται, και το Σάββατο ο Ρουχανί ανέκρουσε πρύμναν με μια σκληρή κριτική έναντι των ΗΠΑ. Το «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» βρίσκει εφαρμογή την παρούσα χρονική στιγμή στο 100%.
Το what if που θα κάνει τον Πούτιν... πλανητάρχη
Σαφώς και οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να αγνοήσουν τους πάντες και να πολεμήσουν μόνες τους τους τζιχαντιστές. Τότε όμως θα διακινδύνευαν όχι μόνο την ήττα τους, αλλά και την έμμεση ενδυνάμωση του Άσαντ και του Ιράν. Τα δύο κράτη ύστερα θα έστρεφαν το βλέμμα τους και την ρητορική τους κατά της Ουάσινγκτον η οποία θα είχε γονατίσει οικονομικά από το πόλεμο. Ήδη ψυχορραγεί χάνοντας μερικά εκατομμύρια δολάρια καθημερινά για με τις αεροπορικές επιχειρήσεις πάνω α� �ό τα εδάφη του ISIS. Και μέσα σε όλα αυτά, θα είχαν βγει νικητές η Ρωσία και ο Βλαντιμίρ Πούτιν ο οποίος υποστήριζε από την πρώτη στιγμή τον Μπασάρ Αλ Άσαντ. Εδώ ταιριάζει η κραυγή απόγνωσης του Έλληνα βασιλιά της Ηπείρου, Πύρρου, ο οποίος έχοντας υποστεί πολλές απώλειες νικώντας τους Ρωμαίους αναφώνησε «άλλη μία τέτοια νίκη και καταστραφήκαμε», η λεγόμενη Πύρρειος νίκη.
Ο Ομπάμα καλείται να λύσει έναν γρίφο που όμοιό του δεν έχει αντιμετωπίσ� �ι προκάτοχός του τα τελευταία χρόνια. Ένα είναι σίγουρο, είτε μας αρέσει είτε όχι, ακόμα κι αν εμείς οι δημοσιογράφοι απεμπολήσαμε τον όρο του «πλανητάρχη» (ο οποίος έχει όντως κάτι το γλοιώδες), ο Ομπάμα κρατά τις τύχες του πλανήτη στα χέρια του με τις αποφάσεις που θα λάβει.
Πηγή: http://kafeneio-gr.blogspot.com/
No comments:
Post a Comment