Γράμμα στον Γιάννη Μανιάτη...

Αγαπητέ Γιάννη,
Ήθελα να γράψω για σένα από κείνο τον τελικό κυπέλλου το Μάιο του 2013 με τον Αστέρα Τρίπολης. Τότε, που στο 67', άπλωσες την αριστερή σου χερούκλα στην κεφαλιά του Σανκαρέ και δεν άφησες την ομάδα της Πελοποννήσου να προηγηθεί στο σκορ. Μάλιστα, αντί να π� �ραδεχθείς τι έκανες, φώναζες σαν τρελός και με κάθε ευκαιρία διαμαρτυρόσουν στον Γιάχο. Πριν δυο χρόνια, είχα αποφύγει το κείμενο γιατί σκέφτηκα ότι κανείς δε θα ασχοληθεί με την περίπτωσή σου. Τώρα όμως, μετά τον χθεσινό αγώνα με τον Παναθηναϊκό, είναι αδύνατον. Λένε ότι κείμενα που γράφονται εν θερμώ δεν είναι αντικειμενικά. Ας είναι. Πόσο αντικειμενικό θεωρείς το γεγονός ότι φοράς τη φανέλα του αρχηγού, εσύ που αγνοείς το «ευ αγωνίζεσθαι»;

Γιάννη, είμαι γαύρος από κούνια, μη θεωρήσεις το αντίθετο, εσύ, που έχεις συνηθίσει στο απυ� �όβλητο. Αρχηγός ξέρεις τι θα πει; Γιατί δεν παίρνεις ένα τηλέφωνο τον Πρέτραγκ Τζόρτζεβιτς να σου εξηγήσει; Να σου περιγράψει πώς είναι να σε περιμένουν έξω από το Ρέντη 2.000 και 3.000 φίλαθλοι για εξηγήσεις μετά από εμφανίσεις σαν τη χθεσινή, και συ, δίχως φόβο, οπλισμένος με το αξίωμα του αρχηγού, να βγαίνεις να τους μιλήσεις; Να ακούς εν χορώ «εεε, οοο, πετάξ' τε τις φανέλες και φύγετε από δω», και συ να στέκεσαι αγέρωχος μπροστά στο πλήθος, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που σου αναλογούν.

Σου έχει εξηγήσει κανείς τι σημαίνει ο δαφνοστεφα νωμένος;
Αντιλαμβάνεσαι ότι είναι σύμβολο ευγενούς άμιλλας, ήθους και φυσικά, του ολυμπιακού ιδεώδους; Συνειδητοποιείς ότι οι αρχηγοί ενώνουν και δε χωρίζουν; Τις ατάκες στον ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ, Γιώργο Τζαβέλλα, στην προπόνηση της Εθνικής τις θυμάσαι; Εμ και του έδωσες την ψευδαίσθηση ότι είναι ποδοσφαιριστής, αυτός ο ατυχής πλανεμένος, εμ και του έκανες παρατηρήσεις; Μα ποιος νομίζεις ότι είσαι; Αλάνθαστος για να επεμβαίνεις στη δουλειά των προπονητών;

Σε έβλεπα χθες στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό. Μια από τα ίδια. Γκρίνια � �ε κάθε φάση, διαμαρτυρίες δίχως λόγο, φωνές στους αντίπαλους παίκτες, παρατηρήσεις στους συμπαίκτες σου. Εσύ, Γιαννάκο, αγρίμι της Βοιωτίας, τι έκανες; Σερνόσουν σαν σαλιγκάρι μετά τη βροχή. Αρχηγός σημαίνει ανεβάζω την ψυχολογία της ομάδας, δεν αρκούμαι σε τάχα παθιασμένα χειροκροτήματα. Ο αρχηγός είναι συνώνυμο της ψυχραιμίας και της πειθαρχίας, δε βρίσκει αφορμές για να προκαλέσει μανούρα. Αρχηγός σημαίνει αγωνίζομαι μέχρι το τελευταίο λεπτό ασταμάτητα. Ο αρχηγός δεν είναι ταυτόσημο της γκρίνιας, της κλάψας, της μουρμούρας - έλεος, � �ια! Σήκωσε επιτέλους μια ευθύνη στους ώμους σου δίχως να βρίσκεις καταφύγιο σε θεατρινισμούς και υπερβολικές δηλώσεις. Χωρίς να σε κοροϊδεύουν οι πάντες με τις αστείες γκριμάτσες που κάνεις όταν διαμαρτύρεσαι.

Γιάννη, για μοντέλο στα βίντεο κλιπ του Χολίδη καλός είσαι. Αλλά, αγόρι μου, για αρχηγός του Ολυμπιακού, δεν κάνεις. Χρειάζεται κάποιος που να βγαίνει μπροστά στα δύσκολα και να θυμάται σε ποια ομάδα παίζει. Όχι εσένα, που αλλοιώνεις αποτελέσματα και καμαρώνεις από πάνω. Όχι εσένα, που με τη συμπεριφορά σου δεν τιμάς το περιβ ραχιόνιο που φοράς. Εδώ, δεν είναι ούτε Θήβα ούτε πλατεία Νέας Σμύρνης. Εδώ, είναι Πειραιάς. Και στον Πειραιά, Γιαννάκο, περπατάμε με το κεφάλι ψηλά - δε σκύβουμε και μαζεύουμε σφαλιάρες από τον Καρέλη και τον Τζαβέλλα. «Άκου τον φίλο σου».

Γιάννης Παπαδημητρίου

protagon.gr

Πηγή: http://www.eglimatikotita.gr/