Ένας φίλος δημοσιογράφος, διαβάζοντας το βιβλίο «Η Ανατομία του Πολέμου στο Κουρδιστάν», του Μουράτ Καραγιλάν, που μετέφρασε και επιμελήθηκε ο υπογράφων, μου είπε ότι μεταξύ εκείνων που εντόπισε και του προκάλεσε εντύπωση είναι το γεγονός ότι ο κουρδικός λαός, παρότι ζει κατακερματισμένος και υπόδουλος σε τέσσερα ξένα κράτη και παρότι στην πλειονότητά τους οι άνθρωποι αυτοί έχουν στοιχειώδη μόρφωση, είναι βαθύτατα πολιτικοποιημένοι.
Δηλαδή, ενώ δεν έχουν την ελευθερία τους, δεν έχουν δική τους εθνική παιδεία και δεν έχουν καλό επίπεδο μόρφωσης και σπουδών, έχουν υψηλό επίπεδο πολιτικής μόρφωσης και οργάνωσης της κοινωνίας.
Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα κατά τη διάρκεια της εξέλιξης της εσωτερικής κρίσης που μαστίζει τη Συρία, όπου οι Κούρδοι, σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας αλλά και σε επίπεδο λαού, ακριβώς επειδή είναι καλύτερα πολιτικοποιημένοι και συνειδητοποιημένοι από τις άλλες εθνικές ομάδες που κατοικούν στη μαστιζόμενη από τις εμφύλιες συγκρούσεις χώρα, έκαναν την καλύτερη διαχείριση της κρίσης, με αποτέλεσμα να έχουν αποκτήσει ήδη σε κάποιο βαθμό την αυτονομία τους και μάλιστα χωρίς να χυθεί αίμα.
Άλλο ένα παράδειγμα που δείχνει την τεράστια δύναμη της πολιτικής, είναι ο τριακονταετής ένοπλος αγώνας του κουρδικού λαού εναντίον του τουρκικού κράτους, ένας άνισος αγώνας που γίνεται εναντίον της πανίσχυρης Τουρκίας και των γιγάντων συμμάχων της, με μοναδικό όπλο το εθνικό και αγωνιστικό φρόνημα ενός λαού που επί δεκαετίες δέχεται να πληρώσει βαρύτατο τίμημα -είναι γνωστή η αγριότητα του τουρκικού κράτους-, για να αποκτήσει τα δικαιώματα και την ελευθερία του.
Χωρίς να έχουμε καμία διάθεση να εξιδανικεύσουμε τη μια κατάσταση και να ευτελίσουμε την άλλη, στον αντίποδα του παραδείγματος που προαναφέρουμε βρίσκεται η περίπτωση της πατρίδας μας.
Με αφορμή το «Μαζί τα φάγαμε» του πρώην υπουργού εξωτερικών κ. Πάγκαλου, αλλά και τα αμέτρητα προβλήματα που αναφύονται καθημερινά όσο βρίσκεται σε εξέλιξη η ελληνική κρίση, προκαλούνται δημόσιες συζητήσεις γύρω από τις ευθύνες των κομμάτων και των πολιτικών από τη μια πλευρά και των πολιτών από την άλλη, πάντα για το βάθος, το μέγεθος και την εμφάνιση της κρίσης.
Οι δημόσιες αυτές συζητήσεις, που επίσης είναι ενδεικτικό του επιπέδου του πολιτικού πολιτισμού της χώρας μας, συνήθως καταλήγουν στο αδιέξοδο, αφού είναι πολύ δύσκολο να απαντήσει κανείς σε ερωτήματα του τύπου «η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα».
Εμείς δεν θα πέσουμε καν στην παγίδα να αναζητήσουμε την απάντηση στο διλημματικό ρώτημα αν φταίνε οι πολιτικοί ή οι πολίτες για τη διάλυση της πατρίδας μας και τον καθημερινό εξευτελισμό που υφίσταται η λέξη Ελλάδα και Έλληνας σε διεθνές επίπεδο, με ειδήσεις του τύπου «οι Έλληνες άστεγοι της Στοκχόλμης, που καθαρίζουν τις τουαλέτες στη Σουηδία» ή «οι Έλληνες που πηγαίνουν ως τουρίστες στην Αυστραλία, οδηγούνται σε Κέντρα Προσωρινής Κράτησης και στέλνονται 'πακέτο' πίσω στην Ελλάδα με την πρώτη πτήση».
Απλά θα επισημάνουμε την καταστροφική επίδραση που είχε στην ελληνική κοινωνία και κατ' επέκταση στο κράτος ο κομματισμός και η κομματικοποίηση, που έριξε στα τάρταρα το επίπεδο της πολιτικοποίησης των Ελλήνων, συμπαρασύροντας εκεί στο βόρβορο της απαξίας το εθνικό φρόνημα και την ηθική υπόσταση των πολιτών μιας πραγματικά ένδοξης χώρας, της Ελλάδος.
Κάπου σ' αυτήν τη διαπίστωση κρύβεται και η διέξοδος και η λύση του προβλήματος, η οποία φυσικά δεν θα έλθει από έξω, από καμία δόση, καμία επιμήκυνση και καμία ΕΚΤ.
Οι πολίτες της Ελλάδος θα πρέπει να ανατρέξουμε στην ιστορία μας, να ανακαλύψουμε ξανά τις έννοιες της Δημοκρατίας και της Πολιτικής. Μόνο έτσι θα αποβάλλουμε την ανηθικότητα, τη φαυλοκρατία, την οικογενειοκρατία και την αναξιοκρατία από την πολιτική ζωή, έτσι θα βγάλουμε τη χώρα από τα βάραθρα της ανυποληψίας, έτσι θα ανακαλύψουμε την Πολιτική και την έννοια της λέξης «όλοι μαζί», για να ξαναδώσουμε στις λέξεις Έλληνας και Ελλάδα το φως και την αίγλη που τους αξίζει.
Σάββας Καλεντερίδης
Δηλαδή, ενώ δεν έχουν την ελευθερία τους, δεν έχουν δική τους εθνική παιδεία και δεν έχουν καλό επίπεδο μόρφωσης και σπουδών, έχουν υψηλό επίπεδο πολιτικής μόρφωσης και οργάνωσης της κοινωνίας.
Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα κατά τη διάρκεια της εξέλιξης της εσωτερικής κρίσης που μαστίζει τη Συρία, όπου οι Κούρδοι, σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας αλλά και σε επίπεδο λαού, ακριβώς επειδή είναι καλύτερα πολιτικοποιημένοι και συνειδητοποιημένοι από τις άλλες εθνικές ομάδες που κατοικούν στη μαστιζόμενη από τις εμφύλιες συγκρούσεις χώρα, έκαναν την καλύτερη διαχείριση της κρίσης, με αποτέλεσμα να έχουν αποκτήσει ήδη σε κάποιο βαθμό την αυτονομία τους και μάλιστα χωρίς να χυθεί αίμα.
Άλλο ένα παράδειγμα που δείχνει την τεράστια δύναμη της πολιτικής, είναι ο τριακονταετής ένοπλος αγώνας του κουρδικού λαού εναντίον του τουρκικού κράτους, ένας άνισος αγώνας που γίνεται εναντίον της πανίσχυρης Τουρκίας και των γιγάντων συμμάχων της, με μοναδικό όπλο το εθνικό και αγωνιστικό φρόνημα ενός λαού που επί δεκαετίες δέχεται να πληρώσει βαρύτατο τίμημα -είναι γνωστή η αγριότητα του τουρκικού κράτους-, για να αποκτήσει τα δικαιώματα και την ελευθερία του.
Χωρίς να έχουμε καμία διάθεση να εξιδανικεύσουμε τη μια κατάσταση και να ευτελίσουμε την άλλη, στον αντίποδα του παραδείγματος που προαναφέρουμε βρίσκεται η περίπτωση της πατρίδας μας.
Με αφορμή το «Μαζί τα φάγαμε» του πρώην υπουργού εξωτερικών κ. Πάγκαλου, αλλά και τα αμέτρητα προβλήματα που αναφύονται καθημερινά όσο βρίσκεται σε εξέλιξη η ελληνική κρίση, προκαλούνται δημόσιες συζητήσεις γύρω από τις ευθύνες των κομμάτων και των πολιτικών από τη μια πλευρά και των πολιτών από την άλλη, πάντα για το βάθος, το μέγεθος και την εμφάνιση της κρίσης.
Οι δημόσιες αυτές συζητήσεις, που επίσης είναι ενδεικτικό του επιπέδου του πολιτικού πολιτισμού της χώρας μας, συνήθως καταλήγουν στο αδιέξοδο, αφού είναι πολύ δύσκολο να απαντήσει κανείς σε ερωτήματα του τύπου «η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα».
Εμείς δεν θα πέσουμε καν στην παγίδα να αναζητήσουμε την απάντηση στο διλημματικό ρώτημα αν φταίνε οι πολιτικοί ή οι πολίτες για τη διάλυση της πατρίδας μας και τον καθημερινό εξευτελισμό που υφίσταται η λέξη Ελλάδα και Έλληνας σε διεθνές επίπεδο, με ειδήσεις του τύπου «οι Έλληνες άστεγοι της Στοκχόλμης, που καθαρίζουν τις τουαλέτες στη Σουηδία» ή «οι Έλληνες που πηγαίνουν ως τουρίστες στην Αυστραλία, οδηγούνται σε Κέντρα Προσωρινής Κράτησης και στέλνονται 'πακέτο' πίσω στην Ελλάδα με την πρώτη πτήση».
Απλά θα επισημάνουμε την καταστροφική επίδραση που είχε στην ελληνική κοινωνία και κατ' επέκταση στο κράτος ο κομματισμός και η κομματικοποίηση, που έριξε στα τάρταρα το επίπεδο της πολιτικοποίησης των Ελλήνων, συμπαρασύροντας εκεί στο βόρβορο της απαξίας το εθνικό φρόνημα και την ηθική υπόσταση των πολιτών μιας πραγματικά ένδοξης χώρας, της Ελλάδος.
Κάπου σ' αυτήν τη διαπίστωση κρύβεται και η διέξοδος και η λύση του προβλήματος, η οποία φυσικά δεν θα έλθει από έξω, από καμία δόση, καμία επιμήκυνση και καμία ΕΚΤ.
Οι πολίτες της Ελλάδος θα πρέπει να ανατρέξουμε στην ιστορία μας, να ανακαλύψουμε ξανά τις έννοιες της Δημοκρατίας και της Πολιτικής. Μόνο έτσι θα αποβάλλουμε την ανηθικότητα, τη φαυλοκρατία, την οικογενειοκρατία και την αναξιοκρατία από την πολιτική ζωή, έτσι θα βγάλουμε τη χώρα από τα βάραθρα της ανυποληψίας, έτσι θα ανακαλύψουμε την Πολιτική και την έννοια της λέξης «όλοι μαζί», για να ξαναδώσουμε στις λέξεις Έλληνας και Ελλάδα το φως και την αίγλη που τους αξίζει.
Σάββας Καλεντερίδης
Πηγή: http://www.ramnousia.com/
No comments:
Post a Comment