Ο ουρανός της Θεσσαλονίκης γέμισε μαχητικά αεροπλάνα εδώ και μέρες. Ο επιβλητικός ήχος τους πριν από κάποια χρόνια συμπλήρωνε την εορταστική ατμόσφαιρα των ημερών. Τώρα είναι ένας δυνατός , θλιμμένος-θλιβερός ήχος. Υπενθυμίζει την Ελλάδα που πρέπει να μάχεται , που οφείλει να
αντιστέκεται , και να υπερασπιστεί τα δίκαιά της, αλλά η καρδιά βαραίνει όταν συνειδητοποιεί την ντροπιαστική πραγματικότητα της χαμένης ελευθερίας…
Ο θόρυβός τους ξεσήκωσε τα παιδιά του νηπιαγωγείου και στο πέρασμά τους , φώναζαν και χειροκροτούσαν με ενθουσιασμό: «Κυρία κοίτα…τα αεροπλάνα για την παρέλαση…» Μπήκα στην τάξη μετά το διάλειμμα με μια βαριά διάθεση. Ξεκίνησα το μάθημα για την 28η Οκτωβρίου. Είναι διαφορετικά να μιλάς για ήρωες και για αντίσταση τούτα τα χρόνια. Οι πράξεις αυτοθυσίας εκείνων των Ελλήνων γίνονται κόμπος στο λαιμό…γιατί ξέρεις ότι ανήκεις σε μια δύσμοιρη γενιά που δεν πολέμησε, σε μια γενιά που έσκυψε το κεφάλι και παρέδωσε την πατρίδα αμαχητί. Σε μια γενιά ..Διαβάστε την συνέχεια ΕΔΩ..
Πηγή: http://www.eglimatikotita.gr/
No comments:
Post a Comment